Μεσογαίας Νικόλαος: «Έχουμε απομακρυνθεί και ως κοινωνία και ως πιστοί από τον ζώντα Θεό»

Μεσογαίας Νικόλαος: «Έχουμε απομακρυνθεί και ως κοινωνία και ως πιστοί από τον ζώντα Θεό»

 Αγαπητοί μου αδελφοί,

Έφθασε καί πάλι η ευλογημένη περίοδος τών πνευματικών αγώνων καί τών ιερών προσδοκιών. Η περίοδος τού έτους πού είναι κατ εξοχήν αφιερωμενη στόν Θεό. Μπροστά μας έξι έβδομάδες νηστείας καί στή συνέχεια η αγία καί Μεγάλη Εβδομάδα τών Παθών. Στό βάθος, πίσω από τή Μεγάλη Εβδομάδα, η Ανάστασις τού Κυρίου, τό Πάσχα, ο θρίαμβος τής θεότητος καί τής ζωής.

Η ζωή μας δυστυχώς πάσχει από απουσία Θεού, από περιφρόνηση, από άγνοια, από προσβολές τού ονόματός Του, από σκληρότητα απένατί Του. Αλλά καί από καχεκτική ή καί νοσηρή πίστη, από πλάνες, από θεωρίες καί στοχασμούς δίχως ζωή καί πνεύμα, από αμαρτίες. Έχουμε απομακρυνθεί καί ως κοινωνία, καί ως πιστοί από τόν ζώντα Θεό, γι αυτό καί είναι δυσδιάκριτη η Ανάστασή Του καί η ζωή μας δέν έχει… Ζωή. Εμείς όμως επιμένουμε καί ελπίζουμε. Ξαναπροσπαθούμε καί φέτος, ακόμη καί άν οι συνθήκες είναι πολύ δύσκολες καί οι προϋποθέσεις εντελώς αντίξοες.

Πέρσι, η Σαρακοστή ήταν γεμάτη φόβο, στέρηση, απειλές, αμφισβήτηση, αιφνιδιαστικά μέτρα, εγκλεισμούς, απαγορεύσεις. Τό ίδιο καί τό Πάσχα. Χωρίς ακολουθίες, μέ κλειστές τίς εκκλησίες, χωρίς παρηγοριά, χωρίς χαρά. Η εκκλησιαστική ζωή σέ επώδυνη δοκιμασία!

Κανείς μας δέν περίμενε πώς καί τούτη τή χρονιά θά έχουμε μέτρα καί περι­ορισμούς. Καί όμως ξεκινούμε πάλι τή Σαρακοστή μέ σύννεφα στόν ορί­ζοντα, μέ φόβους, μέ ερωτήματα, σύγχυση, εντάσεις, αμφι­βολίες, ανα­σφά­λειες, κλο­νισμένη τήν εμπιστοσύνη καί φυσικά μέ μεγά­λη κόπωση. Ένας κόσμος αναστατωμένος. Οι πιστοί διχασμένοι. Όλοι προβλημα­τισμένοι.

Η Μεγάλη Σαρακοστή όμως υπάρχει γιά νά μάς ελευθερώσει από όλα αυτά. Ξεκινούμε τόν αγώνα τής νηστείας, τών αρετών, τής προσευχής, τής ελεημοσύνης, τής εξομολόγησης, τής μετοχής μας στή θεία κοινωνία. Ανάγκη νά κάνουμε τό άλμα από τούς τύπους στήν καλλιέργεια τών αρετών, από τή νηστεία τών τροφών στήν εγκράτεια, από τήν προσευχή τών λέξεων στήν από­λυτη εμπιστοσύνη μας στό θέλημα τού Θεού, από τήν εξομολόγηση στήν ειλι­κρινή μετάνοια, από τίς εκκλησιαστικές αναγνώ­σεις στήν καρδιακή αφύ­πνιση, από τήν υπεράσπιση τών απόψεών μας στή στήριξη τών αδελφών, από τήν προσφορά τής ελεημο­σύνης στούς φτωχούς στήν οικοδό­μηση ελεή­μονος καί συγχωρητικής καρδιάς σέ όσους μάς έχουν βλάψει, από τή συνήθεια τής θείας κοινωνίας στή μετοχή μας στόν Μυστικό Δείπνο καί στήν εμπειρία τής αγάπης τού Θεού.

Όταν ο Πέτρος στήριξε τό βλέμμα του στόν Κύριο, έζησε τό θαύμα τής παρουσίας Του· όταν πρόσεξε τόν άνεμο, βυθίστηκε. Καιρός νά γυρίσουμε κι εμείς τίς καρδιές μας από τά πολλά πού μάς απασχολούν καί μάς ταράζουν, από τούς ανέμους καί τίς τρικυμίες τών ασθενειών, από τίς καταιγίδες τών σύγχρονων ειδήσεων καί μεριμνών στό πρόσωπο τού Χριστού, στόν Κύριο καί Σωτήρα μας, διότι «ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία» (Πρ. δ΄ 12). Αυτός είναι καί ο σκοπός τής Μεγάλης Τεσσα­ρακο­στής, νά στραφούμε μέσα μας καί μετά πρός τόν Θεό.

Έξι εβδομάδες μέ νηστεία, προσευχή, αγωνιστική ένταση, καλλιέρ­γεια αρετών, συνειδητή μετάνοια, ψυχωφελή μελέτη, δίψα τού θείου θελήματος. Μέ Κατανυκτικούς Εσπερινούς, μέ Μεγάλα Απόδειπνα, μέ Χαιρετισμούς στήν Παναγία μας, μέ Προηγιασμένες θείες Λειτουργίες, μέ ό,τι από όλα αυτά μάς δώσει ο Θεός. Άν μάς δώσει μόνον σταγόνες, άς ξεδιψάσουμε μέ αυτές, ζώντας τήν καρποφορία τής ερήμου, τίς ευλογίες τής στέρησης, μιά πού η χάρις Του «τά ελλείποντα αναπληροί». Άν πάλι μάς χαρίσει η αγάπη Του κάτι παρα­πάνω, δοξασμένο τό όνομά Του.

Αυτή «η χάρις τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και η αγάπη τού Θεού και Πατρός και η κοινωνία τού Αγίου Πνεύματος νά είναι μετά πάντων υμών». Αμήν.

                                                                   ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΨΥΧΩΦΕΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ!

Μετά πολλής τής εν Κυρίω αγάπης καί πατρικών ευχών,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 Μεσογαίας & Λαυρεωτικής Νικόλαος