«Σήμερα, εθίγη ο πολιτισμός. Όλα γίνονται σκόνη» | Άρθρο της Ολγας Μιχελή

«Σήμερα, εθίγη ο πολιτισμός. Όλα γίνονται σκόνη» | Άρθρο της Ολγας Μιχελή

Για την Όλγα Μιχελή (καταγωγή από τη Γλώσσα Σκοπέλου) εκπαιδευτικός στο επάγγελμα, δε χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις, μιάς και είναι γνωστή και στον καλλιτεχνικό χώρο της μουσικής. Εχει συνεργαστεί με πολλούς καταξιωμένους μουσικούς, τραγουδιστές και η άποψή της σε κοινωνικά θέματα, αποκτά ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον. Στο παρακάτω άρθρο που θα διαβάσετε εξωτερικεύει τα συναισθήματά της με τις τελευταίες αποτροπιαστικές εξελίξεις που έχουν συνταράξει όλη την Ελλάδα, γύρω από τον χώρο του θεάτρου με κυκλώματα παιδεραστίας και όχι μόνο... : 

«Ενημερώθηκα και σήμερα για τις αδιανόητες εξελίξεις που έχουν προκύψει τον τελευταίο μήνα στην χώρα μου και τώρα θα συνεχίσω ό,τι έχω να κάνω μέχρι που να νυχτώσει, και μετά να πάω για ύπνο. Αλλά, πώς να κοιμηθώ? Όταν γνωρίζω καλά πως είμαι εξεγερμένη από μόνη μου, πως μόνη μου νευριάζω και μόνη μου μιλάω για το κατάντημα της όμορφης χώρας μου που έδωσε τα φώτα του πολιτισμού και της Δημοκρατίας μπλα μπλα μπλα σε ολόκληρο τον κόσμο.

 Όλα γίνονται σκόνη. Μια σκόνη βρωμερή και άθλια. Χωρίς τέλος. Είχε όμως μια αρχή. Από κάπου, κάποτε ξεκίνησε. Και που για να την βρεις πρέπει να σκάψεις βαθιά στις σελίδες της αληθινής ιστορίας της χώρας μου, όχι της ιστορίας που μας διδάσκουν στο σχολείο, για να καταλάβεις και να εξηγήσεις το σάπιο σύστημα, το βαθύ σύστημα το οποίο παρ’ όλες τις κατά καιρούς εξεγέρσεις παραμένει στη θέση του, ακίνητο, ανίκητο, γλοιώδες, αλαζονικό. 

Σήμερα, εθίγη ο πολιτισμός. Εύχομαι, προσεύχομαι, ευελπιστώ ότι αυτό, το αποτρόπαιο σκάνδαλο και έγκλημα που ξέσπασε, να είναι η αφορμή να γκρεμιστούν όλα και να λάμψει η αλήθεια. Πώς? Ποιος? Δεν ξέρω. Θα δείξει. Περιμένω. Το θέατρο του παραλόγου που μας σερβίρουν οι εκλεγμένοι άρχοντες οι οποίοι χωρίς αιδώ αποποιούνται τις ευθύνες τους ενώ βοά ο τόπος για κυκλώματα παιδεραστίας, μαστροπείας παιδιών και εφήβων, ένας υπόκοσμος και μια αλητεία στα σαλόνια των υψηλά ιστάμενων.

Θα έλεγε κανείς ότι ο ιός, ο εγκλεισμός της κοινωνίας, ξερνάει όλον το βόθρο της εξουσίας στα μούτρα τους αλλά και στα δικά μας».

«J'ai été informée aujourd'hui des développements impensables qui se sont produits au cours du mois dans mon pays et je vais maintenant continuer ce que je dois faire jusqu'à la tombée de la nuit, puis je vais me coucher. Mais comment puis-je dormir? Quand je sais très bien que je suis rebelle toute seul, que je suis en colère toute et que je parle seule de la désintégration de mon beau pays qui a donné les lumières de la civilisation et de la démocratie bla bla bla au monde entier. Tout devient poussière. Une poudre puante et misérable. Sans fin. Mais il a eu un début. 

Cela a commencé quelque part, une fois. Et que pour le trouver, il faut creuser profondément dans les pages de la véritable histoire de mon pays, pas dans l'histoire qu'ils nous apprennent à l'école, pour comprendre et expliquer le système pourri, le système profond qui malgré tous les soulèvements occasionnels demeure en place, immobile, invincible, visqueux, arrogant. Aujourd'hui, la culture a été affectée. Je souhaite, je prie, j'espère que ceci, le scandale odieux et le crime qui ont éclaté, seront l'occasion de tout démolir et de faire briller la vérité. Comment? Qui? Je ne sais pas. On verra. On attend.

Le théâtre de l'absurde servi par les dirigeants élus qui abandonnent sans vergogne leurs responsabilités alors que tout le monde parle désormais de pédophile, de proxénétisme d'enfants et d'adolescents, de pègre et d' ordure dans les salons de hauts fonctionnaires.

 On pourrait dire que le virus, le confinement de la société, verse tout le gouffre du pouvoir sur leur visage mais aussi sur le nôtre».