Πριν κάποιες 10ετίες πως ζούσαν τα παιδιά; Πως διασκεδάζαμε εμείς παλαιότερα; Πως μεγαλώσαμε μέσα στους χωμάτινους δρόμους, στα καλντερίμ...
Πριν κάποιες 10ετίες πως ζούσαν τα παιδιά; Πως διασκεδάζαμε εμείς παλαιότερα; Πως μεγαλώσαμε μέσα στους χωμάτινους δρόμους, στα καλντερίμια; Μεγαλώσαμε χωρίς smatrphone - tablet - υπολογιστή - μηχανάκια και ότι άλλο έχει πλέον εγκατασταθεί στην σύγχρονη ζωή μας. Τώρα π.χ. όπου και αν πας βλέπεις κεφάλια σκυμμένα, πρόσωπα να τα έχει απορροφήσει ένα κινητό. Ακόμα και στο δρόμο με ένα κινητό... Και δεν είναι μόνο παιδιά αλλά και μεγάλοι... Θα μου πείτε τώρα η τεχνολογία και άλλα πολλά. Τέλος πάντων ας αναπολήσουμε λίγο τα παιδικά μας χρόνια και ας μάθουν οι νεώτερες γενιές, το πως διασκεδάζαμε τότε, με τι παιχνίδια μεγαλώναμε εκείνα τα αθώα χρόνια. Θα σας παραθέσουμε κάποια... γιατί που να τα θυμόμαστε και όλα.
Αυτοσχέδιο πατίνι
Φτιάχναμε αυτοσχέδια ξύλινα πατίνια (που χρήματα τότε να μας αγοράσουν). Το ένα πόδι σε μία τάβλα στενή και το άλλο πόδι χρησιμοποιούνταν για ώθηση. Εμπρός πίσω μικρές ρόδες και ένα υπερυψωμένο τιμόνι φυσικά.
Ξύλινη σφεντόνα
Ήταν μία ξύλινη διχάλα σε σχήμα Υ στην οποία δέναμε στις δύο άκρες ένα λάστιχο όπου στη μέση υπήρχε ένα πετσί, επί το πλείστον. Τέντωμα με πέτρα, σημάδι καλό και δεν αφήναμε πουλί, κότα, στύλο φωτισμού κτλ.
Η σκανταλιά στο αποκορύφωμά της!
Τα Πεντόβολα
Τα παιδιά κάθονταν αντικριστά, τοποθετούσαν από τέσσερις βώλους (η πετραδάκια στρογγυλά) μπροστά τους και κρατούσαν τον πέμπτο στη χούφτα τους. Έριχναν κλήρο ποιος θα ξεκινήσει πρώτος και αυτός που είχε σειρά πέταγε ψηλά τον βώλο που είχε στο χέρι του. Με το ίδιο χέρι έπρεπε να πιάσει έναν από τους βώλους που βρίσκονταν στο πάτωμα και μαζί εκείνον που έπεφτε. Στη συνέχεια άφηνε στην άκρη τον έναν από τους δύο βώλους, κράταγε τον άλλον στη χούφτα του και τον πέταγε πάλι ψηλά προσπαθώντας να τον πιάσει μαζί με τον επόμενο από τους βώλους που βρίσκονταν στο πάτωμα. Αν τα κατάφερνε με όλους τους βώλους, ξεκίναγε και ο άλλος παίκτης, έπειτα κάνοντας το ίδιο. Όποιος έπιανε τους περισσότερους βώλους ήταν και ο νικητής. Εαν βέβαια ερχόντουσαν ισοπαλία ξεκίναγαν με δύο βώλους από την αρχή και συνέχιζαν όπως αναφέραμε παραπάνω.
Μακριά γαϊδούρα
Η μακριά γαϊδούρα ήταν ένα παιχνίδι που παίζαμε μόνο αγόρια. Το παιχνίδι παίζονταν από δύο ομάδες. Τα μέλη της μίας σχημάτιζαν μια σειρά σκυμμένα, με το ένα να έχει γυρισμένη την πλάτη του στο άλλο. Τα παιδιά της άλλης ομάδας έπαιρναν φορά και πηδούσαν πάνω από τα παιδιά της πρώτης ώσπου να ανέβουν όλα στην πλάτη της "γαϊδούρας". Εάν τα κατάφερναν χωρίς να τους ρίξουν τα παιδιά της άλλης ομάδας, κέρδιζαν.
Η Τυφλόμυγα
Παιχνίδι που παιζόταν από αγόρια και κορίτσια, όπου ένας παίκτης δένει τα μάτια του με πανί, συνηθέστερα ένα μαντήλι ή φουλάρι, για να μη βλέπει. Τα υπόλοιπα παιδιά γύριζαν γύρω - γύρω από το παιδί που έκανε την τυφλόμυγα και το πείραζαν. Εκείνο προσπαθούσε να πιάσει κάποιο από τα παιδιά και κέρδιζε μόνο, αν μάντευε σωστά ποιο είναι το παιδί που έπιασε. Για να το αναγνωρίσει ψηλαφούσε τα χαρακτηριστικά του προσώπου, τα ρούχα, τα μαλλιά κτλ. Το παιδί που πιανόταν και αναγνωριζόταν, 'έπαιρνε τη θέση του και γινόταν η επόμενη τυφλόμυγα. Αν όμως δεν το αναγνώριζε αυτό που είχε πιάσει, τότε το ίδιο παιδί συνέχιζε ως «τυφλόμυγα».
Κλεφτοπόλεμος
Αυτοσχέδια ξύλινα όπλα (ντουφέκια) και σε ομάδες χωρισμένα τα παιδιά. Συνήθως τότε υπήρχε η "πάνω γειτονιά", η "κάτω γειτονιά". Μέτραγαν μέχρι το δέκα και όλοι προσπαθούσαν να κρυφτούν κάπου. Άρχιζε το ψάξιμο από κάθε ομάδα και όποιον έβλεπαν τον "σκότωναν". Νικήτρια ομάδα αυτή που είχε τις λιγότερες απώλειες...
Το Κρυφτό
Το κρυφτό κάτι σχετικό με το παραπάνω παιχνίδι που αναφέραμε. Εδώ ένας παίκτης μιας ομάδας προσπαθούσε να βρει τους υπόλοιπους οι οποίοι είχαν κρυφτεί. Μέτραγε με κλειστά τα μάτια και οι υπόλοιποι κρύβονταν. Μόλις τελείωνε το μέτρημα, άνοιγε τα μάτια του και άρχιζε να ψάχνει πού έχουμε κρυφτεί τα άλλα παιδιά.
Αυτός η το κορίτσι που « φυλάει » μόλις έβλεπε ένα από τα παιδιά που κρύβονταν έπρεπε να τρέξει στο μέρος όπου μετρούσε πριν και να πει μια συγκεκριμένη φράση πριν προλάβει να έρθει ο παίκτης που κρύβονταν. Εάν δεν τα καταφέρει τότε ήταν αναγκασμένος να ψάχνει μέχρι να εντοπίσει και τον τελευταίο παίκτη. Εάν δεν τα κατάφερνε, τότε θα συνέχιζε να τα « φυλάει ».
Τα Μήλα
Ένα παιχνίδι που νομίζουμε παιζόταν περισσότερο. Οι παίκτες (αγόρια - κορίτσια) χωρίζονταν σε δύο ομάδες και προσπαθούσαν η μια ομάδα να πετύχει έναν παίκτη της άλλης με μπάλα. Αν ένας παίκτης-κτρια κατάφερνε να πιάσει την μπάλα που του ερχόταν στα χέρια του, ένας παίκτης που βγήκε από την ομάδα του, μπορούσε να ξανάμπαινε. Εαν όμως δεν την έπιανε και τον χτύπαγε η μπάλα,τότε αυτομάτως έφευγε από το παιχνίδι. Νικήτρια η ομάδα με τις λιγότερες απώλειες.
Το Κουτσό
Αυτό το παιχνίδι ήταν για τα κορίτσια. Για να έπαιζες « κουτσό » χρειαζόταν μια πέτρα πλατιά η συνήθως ένα κομμάτι μάρμαρο. Στο δρόμο ζωγραφιζόντουσαν με κιμωλία τετράγωνα με αριθμούς. ΄Εριχνες την πέτρα μέσα σε ένα από τα τετραγωνάκια. Εάν η πέτρα έπεφτε σε τετραγωνάκι που δεν έχει άλλο δίπλα του, τότε πάταγες πάνω του με το ένα σου πόδι. Εάν έπεφτε σε τετραγωνάκι που είχε κι άλλο από δίπλα του, τότε πάταγες με το ένα πόδι στο ένα τετραγωνάκι και με το άλλο πόδι στο άλλο τετραγωνάκι. Στο κουτσό έχανες μόνο εάν κατά την επιστροφή σου από το τετραγωνάκι με την πέτρα, πάταγες κάτω. Νικητής του παιχνιδιού ήταν όποιο κορίτσι κατάφερνε πρώτο να φτάσει στο τέρμα.
Πιστεύουμε ότι οι περισσότεροι-ρες θα παίξατε και Μπουκάλα η Πυθία... Ποιο μεγάλοι βέβαια σε πάρτι επί το πλείστον.
Πυθία
Απαιτούσε δύο διαφορετικά δωμάτια ή ένα παραβάν για να χωρίζονται οι δύο ομάδες. Η Πυθία διάλεγε τυχαία δύο άτομα και τους έλεγε τι πρέπει να κάνουν. Όπως αντιλαμβάνεστε το περιεχόμενων των εντολών ήταν ας πούμε ερωτικό! Τα πρώτα παιδικά σκιρτήματα...
Αυτοσχέδιο πατίνι
Φτιάχναμε αυτοσχέδια ξύλινα πατίνια (που χρήματα τότε να μας αγοράσουν). Το ένα πόδι σε μία τάβλα στενή και το άλλο πόδι χρησιμοποιούνταν για ώθηση. Εμπρός πίσω μικρές ρόδες και ένα υπερυψωμένο τιμόνι φυσικά.
Ξύλινη σφεντόνα
Ήταν μία ξύλινη διχάλα σε σχήμα Υ στην οποία δέναμε στις δύο άκρες ένα λάστιχο όπου στη μέση υπήρχε ένα πετσί, επί το πλείστον. Τέντωμα με πέτρα, σημάδι καλό και δεν αφήναμε πουλί, κότα, στύλο φωτισμού κτλ.
Η σκανταλιά στο αποκορύφωμά της!
Τα Πεντόβολα
Τα παιδιά κάθονταν αντικριστά, τοποθετούσαν από τέσσερις βώλους (η πετραδάκια στρογγυλά) μπροστά τους και κρατούσαν τον πέμπτο στη χούφτα τους. Έριχναν κλήρο ποιος θα ξεκινήσει πρώτος και αυτός που είχε σειρά πέταγε ψηλά τον βώλο που είχε στο χέρι του. Με το ίδιο χέρι έπρεπε να πιάσει έναν από τους βώλους που βρίσκονταν στο πάτωμα και μαζί εκείνον που έπεφτε. Στη συνέχεια άφηνε στην άκρη τον έναν από τους δύο βώλους, κράταγε τον άλλον στη χούφτα του και τον πέταγε πάλι ψηλά προσπαθώντας να τον πιάσει μαζί με τον επόμενο από τους βώλους που βρίσκονταν στο πάτωμα. Αν τα κατάφερνε με όλους τους βώλους, ξεκίναγε και ο άλλος παίκτης, έπειτα κάνοντας το ίδιο. Όποιος έπιανε τους περισσότερους βώλους ήταν και ο νικητής. Εαν βέβαια ερχόντουσαν ισοπαλία ξεκίναγαν με δύο βώλους από την αρχή και συνέχιζαν όπως αναφέραμε παραπάνω.
Μακριά γαϊδούρα
Η μακριά γαϊδούρα ήταν ένα παιχνίδι που παίζαμε μόνο αγόρια. Το παιχνίδι παίζονταν από δύο ομάδες. Τα μέλη της μίας σχημάτιζαν μια σειρά σκυμμένα, με το ένα να έχει γυρισμένη την πλάτη του στο άλλο. Τα παιδιά της άλλης ομάδας έπαιρναν φορά και πηδούσαν πάνω από τα παιδιά της πρώτης ώσπου να ανέβουν όλα στην πλάτη της "γαϊδούρας". Εάν τα κατάφερναν χωρίς να τους ρίξουν τα παιδιά της άλλης ομάδας, κέρδιζαν.
Η Τυφλόμυγα
Παιχνίδι που παιζόταν από αγόρια και κορίτσια, όπου ένας παίκτης δένει τα μάτια του με πανί, συνηθέστερα ένα μαντήλι ή φουλάρι, για να μη βλέπει. Τα υπόλοιπα παιδιά γύριζαν γύρω - γύρω από το παιδί που έκανε την τυφλόμυγα και το πείραζαν. Εκείνο προσπαθούσε να πιάσει κάποιο από τα παιδιά και κέρδιζε μόνο, αν μάντευε σωστά ποιο είναι το παιδί που έπιασε. Για να το αναγνωρίσει ψηλαφούσε τα χαρακτηριστικά του προσώπου, τα ρούχα, τα μαλλιά κτλ. Το παιδί που πιανόταν και αναγνωριζόταν, 'έπαιρνε τη θέση του και γινόταν η επόμενη τυφλόμυγα. Αν όμως δεν το αναγνώριζε αυτό που είχε πιάσει, τότε το ίδιο παιδί συνέχιζε ως «τυφλόμυγα».
Κλεφτοπόλεμος
Αυτοσχέδια ξύλινα όπλα (ντουφέκια) και σε ομάδες χωρισμένα τα παιδιά. Συνήθως τότε υπήρχε η "πάνω γειτονιά", η "κάτω γειτονιά". Μέτραγαν μέχρι το δέκα και όλοι προσπαθούσαν να κρυφτούν κάπου. Άρχιζε το ψάξιμο από κάθε ομάδα και όποιον έβλεπαν τον "σκότωναν". Νικήτρια ομάδα αυτή που είχε τις λιγότερες απώλειες...
Το Κρυφτό
Το κρυφτό κάτι σχετικό με το παραπάνω παιχνίδι που αναφέραμε. Εδώ ένας παίκτης μιας ομάδας προσπαθούσε να βρει τους υπόλοιπους οι οποίοι είχαν κρυφτεί. Μέτραγε με κλειστά τα μάτια και οι υπόλοιποι κρύβονταν. Μόλις τελείωνε το μέτρημα, άνοιγε τα μάτια του και άρχιζε να ψάχνει πού έχουμε κρυφτεί τα άλλα παιδιά.
Αυτός η το κορίτσι που « φυλάει » μόλις έβλεπε ένα από τα παιδιά που κρύβονταν έπρεπε να τρέξει στο μέρος όπου μετρούσε πριν και να πει μια συγκεκριμένη φράση πριν προλάβει να έρθει ο παίκτης που κρύβονταν. Εάν δεν τα καταφέρει τότε ήταν αναγκασμένος να ψάχνει μέχρι να εντοπίσει και τον τελευταίο παίκτη. Εάν δεν τα κατάφερνε, τότε θα συνέχιζε να τα « φυλάει ».
Τα Μήλα
Ένα παιχνίδι που νομίζουμε παιζόταν περισσότερο. Οι παίκτες (αγόρια - κορίτσια) χωρίζονταν σε δύο ομάδες και προσπαθούσαν η μια ομάδα να πετύχει έναν παίκτη της άλλης με μπάλα. Αν ένας παίκτης-κτρια κατάφερνε να πιάσει την μπάλα που του ερχόταν στα χέρια του, ένας παίκτης που βγήκε από την ομάδα του, μπορούσε να ξανάμπαινε. Εαν όμως δεν την έπιανε και τον χτύπαγε η μπάλα,τότε αυτομάτως έφευγε από το παιχνίδι. Νικήτρια η ομάδα με τις λιγότερες απώλειες.
Το Κουτσό
Αυτό το παιχνίδι ήταν για τα κορίτσια. Για να έπαιζες « κουτσό » χρειαζόταν μια πέτρα πλατιά η συνήθως ένα κομμάτι μάρμαρο. Στο δρόμο ζωγραφιζόντουσαν με κιμωλία τετράγωνα με αριθμούς. ΄Εριχνες την πέτρα μέσα σε ένα από τα τετραγωνάκια. Εάν η πέτρα έπεφτε σε τετραγωνάκι που δεν έχει άλλο δίπλα του, τότε πάταγες πάνω του με το ένα σου πόδι. Εάν έπεφτε σε τετραγωνάκι που είχε κι άλλο από δίπλα του, τότε πάταγες με το ένα πόδι στο ένα τετραγωνάκι και με το άλλο πόδι στο άλλο τετραγωνάκι. Στο κουτσό έχανες μόνο εάν κατά την επιστροφή σου από το τετραγωνάκι με την πέτρα, πάταγες κάτω. Νικητής του παιχνιδιού ήταν όποιο κορίτσι κατάφερνε πρώτο να φτάσει στο τέρμα.
Πιστεύουμε ότι οι περισσότεροι-ρες θα παίξατε και Μπουκάλα η Πυθία... Ποιο μεγάλοι βέβαια σε πάρτι επί το πλείστον.
Πυθία
Απαιτούσε δύο διαφορετικά δωμάτια ή ένα παραβάν για να χωρίζονται οι δύο ομάδες. Η Πυθία διάλεγε τυχαία δύο άτομα και τους έλεγε τι πρέπει να κάνουν. Όπως αντιλαμβάνεστε το περιεχόμενων των εντολών ήταν ας πούμε ερωτικό! Τα πρώτα παιδικά σκιρτήματα...
Μπουκάλα
Ένα παιχνίδι που είχε την τιμητική του στα πάρτι. Όλοι οι συμμετέχοντες έπρεπε να κάθονται σε κύκλο. Κάθε φορά ένας παίκτης στριφογύριζε στο πάτωμα κάποιο μπουκάλι και υποχρέωνε όποιο αγόρι η κορίτσι έδειχνε το στόμιο, όταν σταματήσει να γυρίζει, να το φιλήσει. Τα φιλιά στο στόμα έδιναν και έπαιρναν δημιουργώντας παρεξηγήσεις, αλλά και φλερτ! Άλλες εποχές είπαμε όμως.
Αυτά μπορέσαμε να θυμηθούμε μόνο, διότι υπάρχουν ακόμα δεκάδες παιχνίδια την τότε εποχή. Να είμαστε καλά!
ΣΧΟΛΙΑ