Όταν η στιγμή παραδίδει μαθήματα… η ζωή γίνεται μαθήτρια!!! Συγκίνηση και δέος αισθανθήκαμε όταν διαβάσαμε, από το skiathoslife.gr , έναν ξε...
Όταν η στιγμή παραδίδει μαθήματα… η ζωή γίνεται μαθήτρια!!!
Συγκίνηση και δέος αισθανθήκαμε όταν διαβάσαμε, από το skiathoslife.gr, έναν ξεχωριστό τρόπο βοήθειας και αλληλεγγύης από μία οικογένεια Αλβανών που ζουν και εργάζονται χρόνια στην γειτονική Σκιάθο και που δείχνει πως ακόμα υπάρχει ανθρωπιά,καλοσύνη φιλότιμο στις μέρες μας. Και δεν έχει καμία απολύτως σημασία εάν είναι Αλβανοί... Ιρανοί... Κούρδοι η όποια άλλη εθνικότητα. Η αγάπη για τον συνάνθρωπο δεν έχει χρώμα, θρησκεία η οτιδήποτε άλλο. Η μικρή ιστορία εκτυλίχθηκε πριν λίγες μέρες με τον χιονιά. Αξίζει πραγματικά να διαβάσετε το κείμενο παρακάτω όπως το πήραμε:
<< ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΜΑΣ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ
Του Γιώργου Σανιδά
Είχαμε την τύχη για χρόνια δίπλα στο σπίτι μας στο νησί να μένει μια εξαιρετική οικογένεια οικονομικών μεταναστών από τη γείτονα Αλβανία.
Άνθρωποι αθόρυβοι, δουλευταράδες, φιλότιμοι που ουδέποτε γκρίνιαξαν για το παραμικρό και πάντα πρόθυμα μας συνέδραμαν όποτε τους ζητούσαμε κάτι. Η αλήθεια είναι πάντως πως ζητούσαμε σπάνια παρότι οι δικοί μου είναι πια υπερήλικες κι όταν έλειπα, όλο και χρειάζονταν νερό ή άλλες βασικές προμήθειες όπως ψωμί. Δεν γνωρίζαμε γι' αυτούς σχεδόν τίποτα περισσότερο απ' ό,τι βλέπαμε, ούτε καν αν κατάγονται από τη βόρεια Ήπειρο...
Η οικογένεια δυστυχώς πέρυσι μετακόμισε σε άλλο σπίτι, σε άλλη γειτονιά κι όπως συνήθως γίνεται, χάσαμε τα ίχνη της.
Η τωρινή βαρυχειμωνιά βρήκε τους δικούς μου ολομόναχους καθώς μια ίωση με κράτησε στην πόλη και δεν μπόρεσα ακόμα να κατέβω στο νησί. Ζουν κάπου ψηλά στο Κοτρώνι κι απ' το δρόμο τους χωρίζουν καμιά πενηνταριά μέτρα ανηφόρας και σκαλιών. Έτσι με το χιόνι που έπεσε αποκλείστηκαν εκεί πάνω.
Να όμως που γίνονται θαύματα! Σήμερα το πρωί δυο μέλη της οικογένειας των Αλβανών κατέφθασαν χωρίς να τους το ζητήσει κανείς, άνοιξαν δρόμο ως την πόρτα μας, πήγαν και ψώνισαν στους δικούς μου και με τίποτα δεν δέχτηκαν να πάρουν τα λίγα ευρώ που τους πρόσφερε ο καταενθουσιασμένος και καταυποχρεωμένος παππούς μας.
Αισθάνθηκα την ανάγκη να σας καταθέσω αυτά τα μάλλον ασήμαντα που ενδεχομένως δεν θ' ακούσει κανείς κι όμως συμβαίνουν τέτοιες ώρες και πιο πολύ για να εκμεταλλευτώ τούτο το βήμα και να εκφράσω δημόσια ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συνανθρώπους μας.... >>
Συγκίνηση και δέος αισθανθήκαμε όταν διαβάσαμε, από το skiathoslife.gr, έναν ξεχωριστό τρόπο βοήθειας και αλληλεγγύης από μία οικογένεια Αλβανών που ζουν και εργάζονται χρόνια στην γειτονική Σκιάθο και που δείχνει πως ακόμα υπάρχει ανθρωπιά,καλοσύνη φιλότιμο στις μέρες μας. Και δεν έχει καμία απολύτως σημασία εάν είναι Αλβανοί... Ιρανοί... Κούρδοι η όποια άλλη εθνικότητα. Η αγάπη για τον συνάνθρωπο δεν έχει χρώμα, θρησκεία η οτιδήποτε άλλο. Η μικρή ιστορία εκτυλίχθηκε πριν λίγες μέρες με τον χιονιά. Αξίζει πραγματικά να διαβάσετε το κείμενο παρακάτω όπως το πήραμε:
<< ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΜΑΣ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ
Του Γιώργου Σανιδά
Είχαμε την τύχη για χρόνια δίπλα στο σπίτι μας στο νησί να μένει μια εξαιρετική οικογένεια οικονομικών μεταναστών από τη γείτονα Αλβανία.
Άνθρωποι αθόρυβοι, δουλευταράδες, φιλότιμοι που ουδέποτε γκρίνιαξαν για το παραμικρό και πάντα πρόθυμα μας συνέδραμαν όποτε τους ζητούσαμε κάτι. Η αλήθεια είναι πάντως πως ζητούσαμε σπάνια παρότι οι δικοί μου είναι πια υπερήλικες κι όταν έλειπα, όλο και χρειάζονταν νερό ή άλλες βασικές προμήθειες όπως ψωμί. Δεν γνωρίζαμε γι' αυτούς σχεδόν τίποτα περισσότερο απ' ό,τι βλέπαμε, ούτε καν αν κατάγονται από τη βόρεια Ήπειρο...
Η οικογένεια δυστυχώς πέρυσι μετακόμισε σε άλλο σπίτι, σε άλλη γειτονιά κι όπως συνήθως γίνεται, χάσαμε τα ίχνη της.
Η τωρινή βαρυχειμωνιά βρήκε τους δικούς μου ολομόναχους καθώς μια ίωση με κράτησε στην πόλη και δεν μπόρεσα ακόμα να κατέβω στο νησί. Ζουν κάπου ψηλά στο Κοτρώνι κι απ' το δρόμο τους χωρίζουν καμιά πενηνταριά μέτρα ανηφόρας και σκαλιών. Έτσι με το χιόνι που έπεσε αποκλείστηκαν εκεί πάνω.
Να όμως που γίνονται θαύματα! Σήμερα το πρωί δυο μέλη της οικογένειας των Αλβανών κατέφθασαν χωρίς να τους το ζητήσει κανείς, άνοιξαν δρόμο ως την πόρτα μας, πήγαν και ψώνισαν στους δικούς μου και με τίποτα δεν δέχτηκαν να πάρουν τα λίγα ευρώ που τους πρόσφερε ο καταενθουσιασμένος και καταυποχρεωμένος παππούς μας.
Αισθάνθηκα την ανάγκη να σας καταθέσω αυτά τα μάλλον ασήμαντα που ενδεχομένως δεν θ' ακούσει κανείς κι όμως συμβαίνουν τέτοιες ώρες και πιο πολύ για να εκμεταλλευτώ τούτο το βήμα και να εκφράσω δημόσια ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συνανθρώπους μας.... >>
ΣΧΟΛΙΑ