Ἔχω τὴ γνώμη ὅτι τυχαῖα δὲ γραφτηκε τὸ παρακάτω, ὅτι δηλαδή «Ἡ μονὴ Ξηροποτάμου [τοῦ Ἁγίου Ὄρους] γιὰ τὴν πολυετῆ μέριμνά του [τοῦ Κ. Δαπότε...
Ἔχω τὴ γνώμη ὅτι τυχαῖα δὲ γραφτηκε τὸ παρακάτω, ὅτι δηλαδή «Ἡ μονὴ Ξηροποτάμου [τοῦ Ἁγίου Ὄρους] γιὰ τὴν πολυετῆ μέριμνά του [τοῦ Κ. Δαπότε] γιὰ τὴν ἀνοικοδόμηση τοῦ νέου Καθολικοῦ της τὸν ἀντάμειψε μὲ τὸ χαρακτηρισμὸ ὡς νέου Κτίτορός της καὶ τὸν μνημονεύει ἀπὸ τὸ 2011 μαζὶ μὲ τοὺς παλαιότερους κτίτορές της», (Μοναχὸς Ζαχαρίας Ξηροποταμινός, Καισαρίου Δαπόντε, Περὶ τῆς ἡμετέρας Μονῆς τοῦ Ξηροποτάμου κ.λ.π εἰς ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ τ. 33 (2014) σελ. 388.], γιατὶ αὐτὸ μᾶς τιμᾶ ἰδιάιτερα. Ἀσφαλῶς δὲ θὰ πρέπει νὰ κολακεύουν τὰ παραπάνω ἐμᾶς τοὺς Σκοπελίτες, ὅσους δηλ. ἔχουν ἀκόμη τὴν εὐαισθησία νὰ τιμοῦν ἐκείνους ποὺ διακόνησαν μὲ περισσὴ ἀγάπη τὰ Γράμματα. Γιατὶ ἕνας Σκοπελίτης συγκαταριθμεῖται στὴ χορεία τῶν κτιτόρων μιᾶς ἱστορικῆς Ἁγιορειτικῆς Μονῆς Κι αὐτὸς εἶναι ὁ συμπολίτης μας Κωνσταντῖνος Δαπόντες, υἸος τοῦ Χατζη-Στεφανῆ καὶ τῆς Μαγδαληνῆς Δαπόντε κι ἐγγονὸς τοῦ Ἰωάννου τοῦ Γραμματικοῦ, ποὺ ἔχτισε τὴν μέχρι σήμερα περικαλλῆ βρύση στὸ Μετόχι. Ὁ Κωνσταντῖνος, λοιπόν, ὁ ὁποῖος διὰ τοῦ μοναχικοῦ Σχήματος μετονομάσθηκε σὲ Καισάριος κι ἔτσι εἶναι γνωστὸς μέχρι σήμερα.
Ἀλήθεια, σκέφτηκε ποτὲ κανεὶς ἀπὸ μᾶς τοὺς Σκοπελίτες ποιὰ αἴγλη προσδίδει ἡ Μορφὴ τοῦ Δαπόντε στὸ νησί μας; Γιατὶ μὴ ξεχνᾶμε πὼς «ἡ νεότερη ἔρευνα ἔχει μελετήσει ἐπιμέρους πτυχὲς τῆς ζωῆς καὶ τοῦ συγγραφικοῦ ἔργου τοῦ Δαπόντε καὶ ἔχει ἐπανεκτιμήσει τὴ λογοτεχνικὴ καὶ τὴν ἱστορική του ἀξία, γι’αὐτὸ καὶ σήμερα τὸν κατατάσσει μεταξὺ τῶν πιὸ ἀντιπροσωπευτικῶν μορφῶν τῆς πνευματικῆς ἀκμῆς τοῦ ὑπόδουλου Ἑλληνισμοῦ κατὰ τὸν 18ο αἰ. , θεωρώντας μάλιστα τὸ ποιητικὸ καὶ ἐν γένει λογοτεχνικὸ ἔργο του πρωτοποριακὸ γιὰ τὴν ἐποχή του». ( Μοναχὸς Ζαχαρίας, ὅπ. παρ. σελ. 388)
¨Επομένως τὶ ἄλλα θέλουμε ν᾿ ἀκούσουμε, γιὰ νὰ πάψουμε νὰ ἔχουμε στὸ περιθώριο μιὰ τέτοια Μορφὴ τοῦ Νέου Ἑλληνισμοῦ, ποὺ ἀγάπησε καὶ τίμησε τὴ Σκόπελο πάρα πολύ; Καὶ τὸ κυριότερο, ἄν ἔχουμε σήμερα καὶ τιμᾶμε τὸν Ἅγιο Ρηγῖνο στὸν Δαπόντε πρωτίστως τὸ ὀφείλουμε.
Δὲ γνωρίζω πότε τελικὰ θὰ δοῦμε σοβαρὰ τὰ Πολιτιστικὰ πράγματα στὸν τόπο μας καὶ θ᾿ ἀρχίζουμε νὰ μελετᾶμε τὸν Δαπόντε, κάτι ποὺ ἀλλοῦ γίνεται. Καὶ γιὰ νὰ λέμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους ἀναφέρω, πὼς οἱ μελέτες γύρω ἀπὸ τὰ γνωστὰ ἤ τὰ ἀνέκδοτα ἔργα τοῦ μεγαλου συμπολίτη μας ὅλο καὶ πληθύνονται. Μόνο ἡ Σκόπελος ἀπόμεινε νὰ τὸν θυμᾶται στὸν ἐτήσιο ποιητικό διαγωνισμό, ποὺ φέρει, μάλιστα, τὴν ὀνομασία μονάχα «Καισάριος Δαπόντες». Τίποτε ἄλλο, δυστυχῶς...
π.κ. ν. κ.
Ἀλήθεια, σκέφτηκε ποτὲ κανεὶς ἀπὸ μᾶς τοὺς Σκοπελίτες ποιὰ αἴγλη προσδίδει ἡ Μορφὴ τοῦ Δαπόντε στὸ νησί μας; Γιατὶ μὴ ξεχνᾶμε πὼς «ἡ νεότερη ἔρευνα ἔχει μελετήσει ἐπιμέρους πτυχὲς τῆς ζωῆς καὶ τοῦ συγγραφικοῦ ἔργου τοῦ Δαπόντε καὶ ἔχει ἐπανεκτιμήσει τὴ λογοτεχνικὴ καὶ τὴν ἱστορική του ἀξία, γι’αὐτὸ καὶ σήμερα τὸν κατατάσσει μεταξὺ τῶν πιὸ ἀντιπροσωπευτικῶν μορφῶν τῆς πνευματικῆς ἀκμῆς τοῦ ὑπόδουλου Ἑλληνισμοῦ κατὰ τὸν 18ο αἰ. , θεωρώντας μάλιστα τὸ ποιητικὸ καὶ ἐν γένει λογοτεχνικὸ ἔργο του πρωτοποριακὸ γιὰ τὴν ἐποχή του». ( Μοναχὸς Ζαχαρίας, ὅπ. παρ. σελ. 388)
¨Επομένως τὶ ἄλλα θέλουμε ν᾿ ἀκούσουμε, γιὰ νὰ πάψουμε νὰ ἔχουμε στὸ περιθώριο μιὰ τέτοια Μορφὴ τοῦ Νέου Ἑλληνισμοῦ, ποὺ ἀγάπησε καὶ τίμησε τὴ Σκόπελο πάρα πολύ; Καὶ τὸ κυριότερο, ἄν ἔχουμε σήμερα καὶ τιμᾶμε τὸν Ἅγιο Ρηγῖνο στὸν Δαπόντε πρωτίστως τὸ ὀφείλουμε.
Δὲ γνωρίζω πότε τελικὰ θὰ δοῦμε σοβαρὰ τὰ Πολιτιστικὰ πράγματα στὸν τόπο μας καὶ θ᾿ ἀρχίζουμε νὰ μελετᾶμε τὸν Δαπόντε, κάτι ποὺ ἀλλοῦ γίνεται. Καὶ γιὰ νὰ λέμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους ἀναφέρω, πὼς οἱ μελέτες γύρω ἀπὸ τὰ γνωστὰ ἤ τὰ ἀνέκδοτα ἔργα τοῦ μεγαλου συμπολίτη μας ὅλο καὶ πληθύνονται. Μόνο ἡ Σκόπελος ἀπόμεινε νὰ τὸν θυμᾶται στὸν ἐτήσιο ποιητικό διαγωνισμό, ποὺ φέρει, μάλιστα, τὴν ὀνομασία μονάχα «Καισάριος Δαπόντες». Τίποτε ἄλλο, δυστυχῶς...
π.κ. ν. κ.
ΣΧΟΛΙΑ