Ἀγαπητὰ μου πνευματικὰ τέκνα, Γιορτάζουμε καὶ πάλι Χριστούγεννα! Τὴν σάρκωση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν εἴσοδό Του στὴν...
Ἀγαπητὰ μου πνευματικὰ τέκνα,
Γιορτάζουμε καὶ πάλι Χριστούγεννα! Τὴν σάρκωση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν εἴσοδό Του στὴν Ἱστορία, τῆς ὁποίας τὰ ἡνία κρατεῖ ἡ τρισήλιος Θεότης.
Ὁ Χριστὸς γεννήθηκε, ὅπως μᾶς λέγει ἕνα δοξαστικό, τὴν ἐποχὴ πού ὁ Ὀκτάβιος, υἱοθετημένος υἱὸς τοῦ Ἰουλίου Καίσαρος, ἔχει συγκεντρώσει στὰ χέρια του ὅλη τὴν Ρωμαϊκή ἐξουσία καί, ὡς ἀπόλυτος μονάρχης καὶ πλανητάρχης τῆς ἐποχῆς, ἔχει διατάξει
ἀπογραφὴ τῶν ὑπηκόων του. Θέλει νὰ γνωρίζει αὐτοὺς ποὺ ἔχει κάτω ἀπὸ τὴν ἐξουσία του καὶ νὰ καταστήσει σὲ ὅλους σαφὲς ὅτι ἄρχει, κυβερνᾶ καὶ ἀποφασίζει ἐπὶ τῆς γῆς. Ἔχει μάλιστα δεχθεῖ καὶ αὐτός, ὅπως ὁ πατριός του, τὸν τίτλο «αὔγουστος», ποὺ μέχρι τότε ἐδίδετο μόνο στοὺς θεοὺς καὶ σημαίνει σεβαστός, θεῖος. Καὶ ὡς «υἱὸς τοῦ θεοῦ», καὶ θεὸς ἀπαιτεῖ τὴν λατρεία τῶν ἀνθρώπων! Οἱ ὑπήκοοί του λυγίζουν κάτω ἀπὸ τὴν καταπιεστική ἐξουσία καὶ τὴν βαρειὰ φορολογία καὶ ἀντ' αὐτῶν ἀπολαμβάνουν, ὡς ἀντίδωρο καὶ παροχή, ἄρτον καὶ θεάματα.
Ὁ Χριστὸς γεννᾶται γιὰ νὰ λυτρώσει ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος, ὄχι ἀπό τήν αὐτοκρατορική δυναστεία, ἀλλά ἀπὸ τὴν φοβερὴ τυραννία τοῦ ἀπανθρώπου διαβόλου, στὴν ὁποία ἀσύνετα καὶ ἠθελημένα ὑποτάχθηκε μόνος του ὁ ἄνθρωπος καὶ ὑπέταξε καὶ ὁλόκληρη τὴν πλάση.
Ἀπέναντι, λοιπόν, στὴν πρώτη παγκοσμιοποίηση, ποὺ ἐπραγματοποιήθη ἐπὶ Καίσαρος Αὐγούστου, καὶ εἶχε μάλιστα καὶ κοινὸ νόμισμα καὶ στὴν ὁποία ἀπεγράφησαν μαζὶ μὲ τοὺς λαοὺς ὁ μνήστωρ Ἰωσὴφ καὶ ἡ Παρθένος Μαριάμ, ὁ Χριστὸς φανερώνει τὴν δική Του Βασιλεία τὴν οὐράνια, στὴν ὁποία ὁ ἀληθινὸς καὶ μόνος καὶ αἰώνιος Βασιλεὺς τῶν ὅλων ὑπηρετεῖ τοὺς ὑπηκόους Του σὰν δοῦλος καὶ δὲν ὑπηρετεῖται, καίτοι ὡς Θεός τὸ δικαιοῦται!
Ὁ Χριστὸς δὲν ἔρχεται νὰ κάνει τὶς ἀνατροπές, ποὺ ἤθελε ὁ καταπιεσμένος ἀπὸ τὴν θεοποιημένη ἐπίγεια ἐξουσία λαός. Θέλει νὰ καταλάβουν οἱ πάντες καὶ ὁ λαός, ποὺ διαχρονικὰ καί, δυστυχῶς ὄχι σπάνια, βλέπει ἀλλοιθωρικὰ τὸν Θεὸ στὰ πρόσωπα των ἀρχόντων, ὅτι ἡ δική Του Βασιλεία δὲν εἶναι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου![1] Εἶναι οὐράνια! Καὶ σ' αὐτὴν χωροῦν οἱ πάντες, ἐν ἐλευθερίᾳ καὶ πίστει καὶ ἀγάπη.
Ὁ Χριστός, ὡς Ἐμμανουήλ, ὡς Θεός δηλαδή ἀνάμεσά μας, ἔρχεται νὰ θεραπεύσει τὸ θανάσιμο τραῦμα τοῦ Ἀδάμ, τὸ ὁποῖο ὀφείλεται στὴν ἀπόπειρα ποὺ ἔκαμε τὸ ζεῦγος τῶν πρωτοπλάστων νὰ ἁρπάξει τὴν θεότητα, κατὰ τὴν πονηρή ὑπόδειξη τοῦ πλανῶντος τὴν οἰκουμένην διαβόλου.
Καὶ σήμερα τί γιορτάζουμε, πατέρες καὶ ἀδελφοί μου καὶ τέκνα μου ἀγαπητά; Τὸ ὅτι, ὁ παντέλειος καὶ παντοδύναμος Θεὸς ἔρχεται νὰ βρεῖ καὶ νὰ προσλάβει τὸν ἀποστάτη τῆς χάριτός Του. Καί γίνεται ἄνθρωπος! Ταπεινώνεται δι' εὐσπλαγχνίαν καί, ὅπως λέγει ὁ ἱερὸς ὑμνῳδός, «σπλάγχνον ὁρᾶται πλάσματος»[2]!!!
Αὐτὸς ὁ ὑπάρχων πρὸ τῶν αἰώνων ἀπευθύνει μὲ τὸν ἐρχομὸ Του πρόσκληση σὲ ὅλους νὰ Τὸν προσλάβουμε στὴν καρδιά μας καὶ στὴν ζωή μας! Κάμει τὴν δική Του ἀπογραφή!
Ἀναζητεῖ καὶ μετράει ὅσους θὰ Τὸν ἐμπιστευθοῦν, θὰ Τὸν ἀγαπήσουν καὶ θὰ Τὸν ἀκολουθήσουν!
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Πολλὰ κοινὰ φαίνεται νὰ ἔχει ἡ ἐποχὴ τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν δική μας.
Καινούργια παγκοσμιοποίηση προβάλλει στίς ἡμέρες μας, πολλὰ ὑποσχόμενη καὶ πολλὰ περισσότερα ἀπαιτοῦσα! Κέντρο της ὁ ἄνθρωπος! Αὐτὸ ἰσχυρίζεται. Ἡ ἑνότητα καὶ ἡ εἰρήνη τῶν λαῶν διακηρύσσεται ὡς στόχος της. Ὅμως στὴν παγκόσμια σκηνὴ ὁ ἄνθρωπος φαίνεται νὰ ἔχει καταντήσει τὸ εὐτελέστερον εἶδος. Προτεραιότητα ἔχουν οἱ ἐδαφικὲς καὶ ἄλλες διεκδικήσεις, οἱ πόλεμοι, οἱ ξεριζωμοί, οἱ ἀριθμοὶ τῆς ἀνάπτυξης καὶ φυσικὰ οἱ ἀγορές, ποὺ ἀποτελοῦν τὴν νέα θεότητα. Πρὸς αὐτὴν ἀτενίζουν ἐναγώνια τὰ ἀνθρώπινα μάτια παγκοσμίως καὶ τείνουν ἱκετευτικὰ τὸ χέρι τῆς ἐπετείας. Πίσω δὲ ἀπὸ τὰ παρασκήνια καγχάζει καί ἐμπαίζει ὁ κοσμοφθόρος ἀντίχριστος σκηνοθέτης!
Εὐθύνη γιὰ τὴν ἐπικίνδυνη αὐτὴ κατάσταση ἔχουμε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, γιατί μᾶλλον περιφρονήσαμε τὸν μοναδικὸ Σωτῆρα Χριστὸ καὶ στὴν θέση Του βάλαμε τὸν ἑαυτό μας ἢ καὶ ἄλλους ἐπίγειους σωτῆρες, λησμονώντας ὅτι ἡ σωτηρία ἔρχεται ἐκ τῶν ΑΝΩ!
Ὡστόσο, οἱ Χριστιανοί, τὰ μέλη τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, μὲ τὸ βάπτισμά μας, ἔχουμε ἀπογραφεῖ στὸν Οὐρανό! Νὰ χαίρεσθε, μᾶς προέτρεψε ὁ Κύριος, γιατί τὰ ὀνόματά σας ἐγράφησαν εἰς τοὺς οὐρανούς[3]. Μᾶς ζήτησε, ὡστόσο, νὰ εἴμαστε τὸ ἁλάτι τῆς γῆς[4], ποὺ θὰ τήν προφυλάξει ἀπὸ τὴν διαφθορὰ καὶ τὴν σαπίλα. Τὸ φῶς τοῦ κόσμου,[5] ὥστε μὲ τὰ καλὰ καὶ θεάρεστα ἔργα μας, νὰ δοξάζεται ὁ Θεὸς εἰς τὰ ἔθνη. Μᾶς ἔχει ἄλλοτε ἐξομολογηθεῖ μὲ παράπονο, ὅτι ἐξ' αἰτίας μας βλασφημεῖται τὸ ἅγιο Ὄνομά Του[6]. Περιγράφοντας, λοιπόν, τὴν ζοφερὴ σύγχρονη πραγματικότητα, ἂς μὴν λησμονήσουμε αὐτὸ ποὺ εἶναι πιὸ δύσκολο, ἀλλὰ καὶ πιὸ ὠφέλιμο. Νὰ κρίνουμε τὸν ἑαυτό μας καὶ νὰ μετανοήσουμε, ἐπιστρέφοντας ἀληθινὰ στὸν Κύριο καὶ Θεό μας. Στὴν ἁγία μας Ἐκκλησία ποὺ εἶναι τὸ σῶμα Του. Αὐτή εἶναι ἡ ἀληθινή διέξοδος στά φοβερά ἀδιέξοδα ὅπου περιήλθαμε!
Ἂς δοξάσουμε, λοιπόν, μὲ τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα μας, ποὺ εἶναι τοῦ Θεοῦ, τὰ λόγια καὶ τὰ ἔργα μας τὸν τεχθέντα Βασιλέα καὶ ἂς εἴμαστε, μὲ τὴν ταπεινὴ ὅσο καὶ θυσιαστικὴ ἀγάπη μας, ἡ ὀμορφιά, ἡ νοστιμιά, τὸ φῶς καὶ ἡ ἐλπίδα τοῦ κόσμου, προσκαλώντας σ' αὐτὴ τὴ χαρὰ ΟΛΟΥΣ τοὺς ἀνθρώπους, «ἐπιφανεῖς» καὶ «ἄσημους», πού, εἴτε τὸ κατανοοῦν εἴτε ὄχι, εἶναι πλάσματά Του ἰσότιμα καὶ ἱερὲς ἔμψυχες εἰκόνες Του, ἐπίσημοι δικοί Του προσκεκλημένοι στὴν Βασιλεία Του.
Μὲ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν στοργὴ τοῦ Σαρκωθέντος Κυρίου μας.
Ο Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ
+ο Χαλκίδος Χρυσόστομος
[1] Ἰωάν. ιη΄, 36
[2] Τροπάριον τῆς Στ΄ Ὥρας τῶν Χριστουγέννων.
[3] Λουκ. ι΄, 20
[4] Ματθ. ε΄, 13
[5] Ματθ. ε΄, 13
[6] Ἡσ. νβ΄, 5
Γιορτάζουμε καὶ πάλι Χριστούγεννα! Τὴν σάρκωση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν εἴσοδό Του στὴν Ἱστορία, τῆς ὁποίας τὰ ἡνία κρατεῖ ἡ τρισήλιος Θεότης.
Ὁ Χριστὸς γεννήθηκε, ὅπως μᾶς λέγει ἕνα δοξαστικό, τὴν ἐποχὴ πού ὁ Ὀκτάβιος, υἱοθετημένος υἱὸς τοῦ Ἰουλίου Καίσαρος, ἔχει συγκεντρώσει στὰ χέρια του ὅλη τὴν Ρωμαϊκή ἐξουσία καί, ὡς ἀπόλυτος μονάρχης καὶ πλανητάρχης τῆς ἐποχῆς, ἔχει διατάξει
ἀπογραφὴ τῶν ὑπηκόων του. Θέλει νὰ γνωρίζει αὐτοὺς ποὺ ἔχει κάτω ἀπὸ τὴν ἐξουσία του καὶ νὰ καταστήσει σὲ ὅλους σαφὲς ὅτι ἄρχει, κυβερνᾶ καὶ ἀποφασίζει ἐπὶ τῆς γῆς. Ἔχει μάλιστα δεχθεῖ καὶ αὐτός, ὅπως ὁ πατριός του, τὸν τίτλο «αὔγουστος», ποὺ μέχρι τότε ἐδίδετο μόνο στοὺς θεοὺς καὶ σημαίνει σεβαστός, θεῖος. Καὶ ὡς «υἱὸς τοῦ θεοῦ», καὶ θεὸς ἀπαιτεῖ τὴν λατρεία τῶν ἀνθρώπων! Οἱ ὑπήκοοί του λυγίζουν κάτω ἀπὸ τὴν καταπιεστική ἐξουσία καὶ τὴν βαρειὰ φορολογία καὶ ἀντ' αὐτῶν ἀπολαμβάνουν, ὡς ἀντίδωρο καὶ παροχή, ἄρτον καὶ θεάματα.
Ὁ Χριστὸς γεννᾶται γιὰ νὰ λυτρώσει ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος, ὄχι ἀπό τήν αὐτοκρατορική δυναστεία, ἀλλά ἀπὸ τὴν φοβερὴ τυραννία τοῦ ἀπανθρώπου διαβόλου, στὴν ὁποία ἀσύνετα καὶ ἠθελημένα ὑποτάχθηκε μόνος του ὁ ἄνθρωπος καὶ ὑπέταξε καὶ ὁλόκληρη τὴν πλάση.
Ἀπέναντι, λοιπόν, στὴν πρώτη παγκοσμιοποίηση, ποὺ ἐπραγματοποιήθη ἐπὶ Καίσαρος Αὐγούστου, καὶ εἶχε μάλιστα καὶ κοινὸ νόμισμα καὶ στὴν ὁποία ἀπεγράφησαν μαζὶ μὲ τοὺς λαοὺς ὁ μνήστωρ Ἰωσὴφ καὶ ἡ Παρθένος Μαριάμ, ὁ Χριστὸς φανερώνει τὴν δική Του Βασιλεία τὴν οὐράνια, στὴν ὁποία ὁ ἀληθινὸς καὶ μόνος καὶ αἰώνιος Βασιλεὺς τῶν ὅλων ὑπηρετεῖ τοὺς ὑπηκόους Του σὰν δοῦλος καὶ δὲν ὑπηρετεῖται, καίτοι ὡς Θεός τὸ δικαιοῦται!
Ὁ Χριστὸς δὲν ἔρχεται νὰ κάνει τὶς ἀνατροπές, ποὺ ἤθελε ὁ καταπιεσμένος ἀπὸ τὴν θεοποιημένη ἐπίγεια ἐξουσία λαός. Θέλει νὰ καταλάβουν οἱ πάντες καὶ ὁ λαός, ποὺ διαχρονικὰ καί, δυστυχῶς ὄχι σπάνια, βλέπει ἀλλοιθωρικὰ τὸν Θεὸ στὰ πρόσωπα των ἀρχόντων, ὅτι ἡ δική Του Βασιλεία δὲν εἶναι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου![1] Εἶναι οὐράνια! Καὶ σ' αὐτὴν χωροῦν οἱ πάντες, ἐν ἐλευθερίᾳ καὶ πίστει καὶ ἀγάπη.
Ὁ Χριστός, ὡς Ἐμμανουήλ, ὡς Θεός δηλαδή ἀνάμεσά μας, ἔρχεται νὰ θεραπεύσει τὸ θανάσιμο τραῦμα τοῦ Ἀδάμ, τὸ ὁποῖο ὀφείλεται στὴν ἀπόπειρα ποὺ ἔκαμε τὸ ζεῦγος τῶν πρωτοπλάστων νὰ ἁρπάξει τὴν θεότητα, κατὰ τὴν πονηρή ὑπόδειξη τοῦ πλανῶντος τὴν οἰκουμένην διαβόλου.
Καὶ σήμερα τί γιορτάζουμε, πατέρες καὶ ἀδελφοί μου καὶ τέκνα μου ἀγαπητά; Τὸ ὅτι, ὁ παντέλειος καὶ παντοδύναμος Θεὸς ἔρχεται νὰ βρεῖ καὶ νὰ προσλάβει τὸν ἀποστάτη τῆς χάριτός Του. Καί γίνεται ἄνθρωπος! Ταπεινώνεται δι' εὐσπλαγχνίαν καί, ὅπως λέγει ὁ ἱερὸς ὑμνῳδός, «σπλάγχνον ὁρᾶται πλάσματος»[2]!!!
Αὐτὸς ὁ ὑπάρχων πρὸ τῶν αἰώνων ἀπευθύνει μὲ τὸν ἐρχομὸ Του πρόσκληση σὲ ὅλους νὰ Τὸν προσλάβουμε στὴν καρδιά μας καὶ στὴν ζωή μας! Κάμει τὴν δική Του ἀπογραφή!
Ἀναζητεῖ καὶ μετράει ὅσους θὰ Τὸν ἐμπιστευθοῦν, θὰ Τὸν ἀγαπήσουν καὶ θὰ Τὸν ἀκολουθήσουν!
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Πολλὰ κοινὰ φαίνεται νὰ ἔχει ἡ ἐποχὴ τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν δική μας.
Καινούργια παγκοσμιοποίηση προβάλλει στίς ἡμέρες μας, πολλὰ ὑποσχόμενη καὶ πολλὰ περισσότερα ἀπαιτοῦσα! Κέντρο της ὁ ἄνθρωπος! Αὐτὸ ἰσχυρίζεται. Ἡ ἑνότητα καὶ ἡ εἰρήνη τῶν λαῶν διακηρύσσεται ὡς στόχος της. Ὅμως στὴν παγκόσμια σκηνὴ ὁ ἄνθρωπος φαίνεται νὰ ἔχει καταντήσει τὸ εὐτελέστερον εἶδος. Προτεραιότητα ἔχουν οἱ ἐδαφικὲς καὶ ἄλλες διεκδικήσεις, οἱ πόλεμοι, οἱ ξεριζωμοί, οἱ ἀριθμοὶ τῆς ἀνάπτυξης καὶ φυσικὰ οἱ ἀγορές, ποὺ ἀποτελοῦν τὴν νέα θεότητα. Πρὸς αὐτὴν ἀτενίζουν ἐναγώνια τὰ ἀνθρώπινα μάτια παγκοσμίως καὶ τείνουν ἱκετευτικὰ τὸ χέρι τῆς ἐπετείας. Πίσω δὲ ἀπὸ τὰ παρασκήνια καγχάζει καί ἐμπαίζει ὁ κοσμοφθόρος ἀντίχριστος σκηνοθέτης!
Εὐθύνη γιὰ τὴν ἐπικίνδυνη αὐτὴ κατάσταση ἔχουμε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, γιατί μᾶλλον περιφρονήσαμε τὸν μοναδικὸ Σωτῆρα Χριστὸ καὶ στὴν θέση Του βάλαμε τὸν ἑαυτό μας ἢ καὶ ἄλλους ἐπίγειους σωτῆρες, λησμονώντας ὅτι ἡ σωτηρία ἔρχεται ἐκ τῶν ΑΝΩ!
Ὡστόσο, οἱ Χριστιανοί, τὰ μέλη τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, μὲ τὸ βάπτισμά μας, ἔχουμε ἀπογραφεῖ στὸν Οὐρανό! Νὰ χαίρεσθε, μᾶς προέτρεψε ὁ Κύριος, γιατί τὰ ὀνόματά σας ἐγράφησαν εἰς τοὺς οὐρανούς[3]. Μᾶς ζήτησε, ὡστόσο, νὰ εἴμαστε τὸ ἁλάτι τῆς γῆς[4], ποὺ θὰ τήν προφυλάξει ἀπὸ τὴν διαφθορὰ καὶ τὴν σαπίλα. Τὸ φῶς τοῦ κόσμου,[5] ὥστε μὲ τὰ καλὰ καὶ θεάρεστα ἔργα μας, νὰ δοξάζεται ὁ Θεὸς εἰς τὰ ἔθνη. Μᾶς ἔχει ἄλλοτε ἐξομολογηθεῖ μὲ παράπονο, ὅτι ἐξ' αἰτίας μας βλασφημεῖται τὸ ἅγιο Ὄνομά Του[6]. Περιγράφοντας, λοιπόν, τὴν ζοφερὴ σύγχρονη πραγματικότητα, ἂς μὴν λησμονήσουμε αὐτὸ ποὺ εἶναι πιὸ δύσκολο, ἀλλὰ καὶ πιὸ ὠφέλιμο. Νὰ κρίνουμε τὸν ἑαυτό μας καὶ νὰ μετανοήσουμε, ἐπιστρέφοντας ἀληθινὰ στὸν Κύριο καὶ Θεό μας. Στὴν ἁγία μας Ἐκκλησία ποὺ εἶναι τὸ σῶμα Του. Αὐτή εἶναι ἡ ἀληθινή διέξοδος στά φοβερά ἀδιέξοδα ὅπου περιήλθαμε!
Ἂς δοξάσουμε, λοιπόν, μὲ τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα μας, ποὺ εἶναι τοῦ Θεοῦ, τὰ λόγια καὶ τὰ ἔργα μας τὸν τεχθέντα Βασιλέα καὶ ἂς εἴμαστε, μὲ τὴν ταπεινὴ ὅσο καὶ θυσιαστικὴ ἀγάπη μας, ἡ ὀμορφιά, ἡ νοστιμιά, τὸ φῶς καὶ ἡ ἐλπίδα τοῦ κόσμου, προσκαλώντας σ' αὐτὴ τὴ χαρὰ ΟΛΟΥΣ τοὺς ἀνθρώπους, «ἐπιφανεῖς» καὶ «ἄσημους», πού, εἴτε τὸ κατανοοῦν εἴτε ὄχι, εἶναι πλάσματά Του ἰσότιμα καὶ ἱερὲς ἔμψυχες εἰκόνες Του, ἐπίσημοι δικοί Του προσκεκλημένοι στὴν Βασιλεία Του.
Μὲ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν στοργὴ τοῦ Σαρκωθέντος Κυρίου μας.
Ο Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ
+ο Χαλκίδος Χρυσόστομος
[1] Ἰωάν. ιη΄, 36
[2] Τροπάριον τῆς Στ΄ Ὥρας τῶν Χριστουγέννων.
[3] Λουκ. ι΄, 20
[4] Ματθ. ε΄, 13
[5] Ματθ. ε΄, 13
[6] Ἡσ. νβ΄, 5
ΣΧΟΛΙΑ