Ο σύλλογος του Δημοτικού Σχολείου Γλώσσας έκοψε την πίτα του

0 0 14 Φεβρουαρίου 2016 Επεξεργασία δημοσίευσης

Χθες 13/2 το απόγευμα ο Σύλλογος Γονέων & Κηδεμόνων του Δημοτικού/Νηπιαγωγείου Γλώσσας Σκοπέλου έκοψε την Πρωτοχρονιάτικη πίτα του. Με ένα καλωσόρισμα ξεκίνησε η πρόεδρος του συλλόγου κα. Κική Τριανταφύλλου.
Συνεχίζοντας αναφέρθηκε, μέσα από τον λόγο της,για την κρίση που περνάει η χώρα μας και στα πολλά προβλήματα που έχουν
δημιουργηθεί και στην Παιδεία. Χαρακτηριστικά σε ένα σημείο αναφέρει: << ...οι δαπάνες για την Εκπαίδευση έχουν μειωθεί κατά 49,5% καλύπτοντας συνολικά μόλις το 2.23% επί του εθνικού ΑΕΠ. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να συγχωνευτούν πάνω από 2.000 σχολεία >>.( Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη την ομιλία).
Μετά την 10λεπτη αυτή ομιλία προσκλήθηκαν οι 2 Αντιδήμαρχοι Σκοπέλου,ο Πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Γλώσσας και ο π.Αλέξιος να απευθύνουν ένα χαιρετισμό. Αφού ευλόγησε τις 2 πίτες ο π.Αλέξιος, επισημαίνοντας την αξία των όσων είπε η πρόεδρος νωρίτερα στον λόγο της,ακολούθησε η καθιερωμένη λαχειοφόρος κλήρωση.Τα δώρα που προσφέρθηκαν, ήταν από μαγαζιά συνδημοτών μας όπου και ευχαρίστησε θερμά ο σύλλογος για την στήριξη αυτή. Το φλουρί της βασιλόπιτας έτυχε στη μικρή Φωτεινή Μαντά με δώρο κασκόλ και ένα σκούφο. Εκτός των Δημοτικών και Τοπικών φορέων παρόντες ήταν σύσσωμο και το διδακτικό προσωπικό του σχολείου.

*Και του χρόνου,καλή χρονιά αλλά με περισσότερη συμμετοχή από τους γονείς στις εκδηλώσεις του συλλόγου, είναι η δική μας ευχή...

Η ομιλία της κας.Τριανταφύλλου:

<< Αγαπητοί γονείς,

Σας καλωσορίζουμε, είναι μεγάλη η χαρά, η τιμή και η ικανοποίηση μας, που μας τιμάτε σήμερα με την παρουσία σας. Η καθιερωμένη εκδήλωση για την κοπή της Πρωτοχρονιάτικης πίτας του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου Γλώσσας, αποτελεί πάντα μια αφορμή για να συναντάμε όλους εσάς, που με το παρών σας τιμάτε την πορεία και την προσπάθεια που καταβάλει ο Σύλλογος, προκειμένου να συμβάλλει τα μέγιστα για να διευκολύνει την ομαλή λειτουργία του Σχολείου, αλλά και να παρέχει όλα εκείνα τα εχέγγυα που χρειάζονται, προκειμένου οι δάσκαλοι μας να μπορέσουν να κάνουν όσο γίνεται καλύτερα το λειτούργημα τους, έτσι ώστε να μπορέσουν να μεταλαμπαδεύσουν τις γνώσεις και όχι μόνο, που θα χρειαστούν τα παιδιά μας για την μετέπειτα ζωή τους.

Βρισκόμαστε στο έτος 2016…. Έχουν περάσει πάνω από 6 χρόνια, όπου η χώρα μας ταλανίζεται από μια οικονομική κρίση, η οποία όμοια της, δεν υπάρχει. Η κρίση όπου περνάει όμως η χώρα μας, δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι πριν και πάνω από όλα κρίση αρχών, κανόνων, αξιών και ιδανικών, κρίση υπεύθυνων πολιτών με αίσθηση υποχρεώσεων και δικαιωμάτων, κρίση σκεπτόμενων πολιτών με δυνατότητα εκτιμήσεως προσώπων και πραγμάτων, κρίση ήθους και ηθικής, κρίση ευαισθησίας κοινωνικής, κρίση πολιτικής σκέψεως με όραμα και πολιτικών με συνείδηση ευθύνης, με πείρα ζωής και αίσθηση τής πραγματικότητας, κρίση συναίσθησης τής ουσίας και τής σπουδαιότητας τού πολιτισμού και τής εν γένει καλλιέργειας τού ανθρώπου, κρίση θρησκευτικής πίστης, κρίση εμπιστοσύνης σε πρόσωπα και θεσμούς, κρίση…. Μπορώ εδώ να σταματήσω την απαρίθμηση των μορφών κρίσεως που γέννησαν, κατά βάθος, την οικονομική κρίση και να εστιάσω στην καρδιά τής κρίσης: στην κρίση Παιδείας που περνάει πολλά χρόνια τώρα η χώρα μας και που είναι αυτή η οποία υπέσκαψε, αν δεν διέλυσε ήδη, τον ιστό τής ελληνικής κοινωνίας.

Η κρίση παιδείας, βαθύτερης δηλαδή και ουσιαστικής καλλιέργειας τής προσωπικότητας τού ατόμου, που πλήττει όχι μόνο τη χώρα μας αλλά τον ευρύτερο χώρο, αποπροσανατόλισε τον σύγχρονο άνθρωπο και υπονόμευσε τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς του, τις επιδιώξεις, τις επιθυμίες, τις βιοτικές του προτεραιότητες, ολόκληρη τη ζωή τη δική του και των γύρω του. Η επιθυμία απόκτησης όλο και περισσότερων υλικών αγαθών εξελίχθηκε-ελλείψει ουσιαστικής παιδείας και ικανότητας ιεράρχησης αναγκών και επιδιώξεων- σε μια μανία καταναλωτισμού.
Χάθηκε το μέτρο. Έλειψε το όραμα. Παρατοποθετήθηκε το νόημα τής ζωής. Το κυνήγι τού χρήματος έγινε αυτοσκοπός. Σε τέτοιες καταστάσεις μειώνονται οι αναστολές, εκλείπουν τα σημεία αναφοράς, χαλαρώνουν οι αντιστάσεις, αρχίζει η φθορά, επιδίδει η δια-φθορά. Παύουν δηλαδή να λειτουργούν οι οδοδείκτες και οι δικλίδες ασφαλείας μιας πραγματικής παιδείας: οι σωστές αξιολογήσεις στη ζωή, το ήθος, η αίσθηση ευθύνης και, κυρίως, η αίσθηση ορίων.
. Μιλάμε, βέβαια, για μια πραγματική παιδεία η οποία έχει μεν ως βάση τη σχολική εκπαίδευση αλλά συνδιαμορφώνεται από πολλούς παράγοντες: τα ενδιαφέροντα καθενός, τις ποικίλες επιλογές του (κοινωνικές, πολιτικές, ηθικές), τις ευαισθησίες του, τη διάθεση αυτομόρφωσης και την όλη σχέση του με τον πολιτισμό (με το βιβλίο, το θέατρο, τη μουσική, τον κινηματογράφο, τα εικαστικά, την επιστήμη). Μιλάμε για μια παιδεία που-με ευθύνη τής Πολιτείας- προσφέρονται: ποιοτική δημόσια εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες (σχολική εκπαίδευση- πανεπιστήμια).

Είναι φανερό ότι μιλώντας για παιδεία δεν εννοώ τις απλές γνώσεις ή τους όγκους των ασύνδετων πληροφοριών που παρέχει ήδη η σχολική εκπαίδευση. Δεν αναφέρομαι στον «γραμματιζούμενο» αλλά στον «μορφωμένο» -διάκριση που κάνει εύστοχα η λαϊκή σοφία. Μιλάω για ένα σχολείο και μια γενικότερη παιδεία που μορφώνει πολίτες υπεύθυνους, σκεπτόμενους, καλλιεργημένους, κοινωνικά ευαίσθητους, πολίτες με ιδανικά, αρχές και αξίες, πολίτες που αγαπούν την πατρίδα τους και νοιάζονται γι΄ αυτήν, πολίτες με αναφορά σε ρίζες και παραδόσεις, πολίτες με ταυτότητα, που ξέρουν από πού έρχονται και πού πάνε, πολίτες που σέβονται τους θεσμούς και τιμούν τους συμπολίτες τους.

Αλλά για ποια Παιδεία να μιλήσουμε, όταν τα οικονομικά μέτρα που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια λόγω της οικονομικής κρίσης, συμπεριλαμβάνουν και την Εκπαίδευση. Οι δραστικές περικοπές στον ετήσιο προϋπολογισμό για την εκπαίδευση, οι συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολικών μονάδων και οι ραγδαίες εργασιακές μεταβολές των εκπαιδευτικών αποτελούν μόνο την κορυφή του παγόβουνου της σημερινής κατάστασης.
Τα νούμερα που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, σχετικά με περικοπές στην Παιδεία, είναι άκρως αποθαρρυντικά.

Από το 2009 μέχρι τώρα, οι δαπάνες για την Εκπαίδευση έχουν μειωθεί κατά 49,5% καλύπτοντας συνολικά μόλις το 2.23% επί του εθνικού ΑΕΠ. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να συγχωνευτούν πάνω από 2.000 σχολεία.
Όσον αφορά τους εκπαιδευτικούς, στην ίδια περίοδο έλαβαν χώρα οι ακόλουθες εξελίξεις:

- Μειώθηκε ο αριθμός τους κατά 30%
- Κατάργηση διάφορων ειδικοτήτων
- Τέθηκαν σε διαθεσιμότητα 2.500 εκπαιδευτικοί
- Μείωση της τάξης του 87% στις προσλήψεις αναπληρωτών

Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί το γεγονός ότι κατά την τελευταία πενταετία αυξήθηκε ο αριθμός των μαθητών που δεν πηγαίνουν στο σχολείο κατά 11.4%. Ταυτόχρονα παρατηρούνται φαινόμενα υποσιτισμού των μαθητών και ραγδαία αύξηση ψυχοκοινωνικών προβλημάτων των μαθητών ως απόρροια των δυσμενών κοινωνικοοικονομικών συνθηκών.

Εδώ και χρόνια μιλάμε όλοι για το απαρχαιωμένο σύστημα εκπαίδευσης που είναι εντελώς αποκομμένο από της εργασιακές ανάγκες της χώρας. Με την πρωτοφανή σε διάρκεια και ένταση κρίση που περνάει η χώρα, αυτό το πρόβλημα πήρε ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις. Η ελλιπής ως μηδαμινή χρηματοδότηση στην παιδεία καταφέρνει στην ουσία να δημιουργεί μαθητές δύο ταχυτήτων και νέους χωρίς όνειρα και φιλοδοξίες. Παρέχεται στις νέες γενιές μια εκπαίδευση με παλιά μέσα και βασισμένη σε παλιές και ξεπερασμένες προ πολλού πρακτικές και φόρμουλες.

Νέοι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι το να έχουν ένα πτυχίο δεν είναι πάντα εγγύηση για να βρουν μια δουλειά. Το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα είναι δομημένο όπως και στο παρελθόν, δίνοντας προτεραιότητα στην αποστήθιση και στην κλασσική γνώση. Αφήνοντας απ” έξω την ευφυΐα, τα ταλέντα και τις κλίσεις ενός παιδιού αλλά και την διάνοια που μπορεί να υπάρχει σε μια τάξη και να την αφήνει ανεκμετάλλευτη. Μια νοοτροπία εκπαίδευσής που χωρίζει τους ανθρώπους σε κατηγορίες έξυπνων και ηλιθίων. Όπου έξυπνος θεωρείται αυτός που τα πάει κάπως καλά σε όλα και μπορεί να αποστηθίζει σελίδες ολόκληρες ανούσιας γνώσης και ηλίθιος αυτός που είτε έχει κάποιο ταλέντο και δεν τον ενδιαφέρουν τόσο πολύ τα υπόλοιπα μαθήματα ή απλά είναι λιγότερο της θεωρητικής μάθησης και έχει κλίση προς τεχνικά επαγγέλματα. Έτσι, η εκπαίδευση εξακολουθεί να βασίζεται στους πυλώνες της ακαδημαϊκής και πνευματικής γνώσης καταστρέφοντας τις ζωές πολλών ανθρώπων.

Πριν χρόνια είχε γίνει μια μελέτη σχετικά με την διαφορετική σκέψη κάθε παιδιού που είναι και η ουσιαστική ικανότητα για τη δημιουργικότητα. Με απλά λόγια είναι η δυνατότητα που έχουν κάποια παιδιά να βρουν πολλές διαφορετικές απαντήσεις σε μία ερώτηση ή πολλούς διαφορετικούς τρόπους για να ερμηνεύσουν ένα γεγονός. Στην μελέτη αυτή συμμετείχαν 1500 παιδιά από το νηπιαγωγείο και το αποτέλεσμα ήταν πως το 90% αυτών ήταν ιδιοφυΐες.
Τα ίδια παιδιά ελέγχθηκαν πέντε χρόνια αργότερα, όταν ήταν μεταξύ 8 και 10 ετών και το ποσοστό έπεσε στο 50%. Πέντε χρόνια αργότερα επαναλήφθηκε ο έλεγχος, όταν ήταν ηλικίας 13-15 ετών, το ποσοστό αυτό μειώθηκε περαιτέρω. Αυτό σημαίνει ότι σχεδόν όλοι γεννιόμαστε με την ικανότητα να σκεφτόμαστε διαφορετικά και ιδιαίτερα αλλά με την πάροδο του χρόνου χάνουμε αυτή μας τη διαφορετικότητα και την ευφυΐα αναμασώντας στείρα γνώση και μπαίνοντας σε μια αγέλη ημιμάθειας. Είναι μύθος λοιπόν πως υπάρχει δημόσια και δωρεάν παιδεία, υπάρχει δημόσια και μερικώς δωρεάν απαρχαιωμένη αποστήθιση μουχλιασμένης γνώσης.

Η σημερινή κρίση δίνει μια ευκαιρία να επανεξετάσουμε το σύστημα της εκπαίδευσης. Το να απολύεις προσωπικό και να κόβεις πόρους από την παιδεία για καθαρά δημοσιονομικούς λόγους μας οδηγεί όλο και βαθύτερα στην κρίση. Έχουμε πληθώρα έξυπνων παιδιών που η εκπαίδευση τους μεταμορφώνει, ευτυχώς όχι όλους, σε εξάρτημα μιας φαύλης μηχανής παραγωγής άνεργων πτυχιούχων. Φυσικά ακόμη και μέσα σε αυτό το στρεβλό τοπίο εκπαίδευσης υπάρχουν εκπαιδευτικοί που είναι φωτεινές εξαιρέσεις και μακάρι να γίνουν πηγές έμπνευσης και για τους υπόλοιπους.
Κλείνοντας … και ζητώντας ειλικρινά συγνώμη αν σας κουράσαμε, απευθυνόμενοι πρώτα προς τους αιρετούς αυτού του τόπου, θα θέλαμε να σας θυμίσουμε ότι ο Σύλλογος μας είναι ένας φορέας, αποτελούμενος από γονείς τους οποίους εκπροσωπούμε, με ορισμένα από τα καθήκοντα μας που είναι να πιέζουμε και να διεκδικούμε από τις αρμόδιες υπηρεσίες και την εκάστοτε διοίκηση, λύσεις για τυχόν προβλήματα του Σχολείου μας. Δεν θα κουραστούμε να σας ενοχλούμε …. Μην κουραστείτε να μας ανέχεστε και να μας δίνετε λύσεις. Και απευθυνόμενοι προς τους γονείς… η ψυχή του Συλλόγου είμαστε όλοι εμείς και δύναμή του η συμμετοχή όλων μας! Ας μην αφήσουμε τίποτα στην τύχη που έχει να κάνει με το Σχολείο, με τους δασκάλους αλλά κυρίως με το μέλλον των παιδιών μας! Είμαστε όλοι μαζί, Στηρίζουμε και Βοηθάμε! >>.