Ἕνα δημοτικὸ τραγούδι μὲ Γλωσσιώτικες ριζες

Στὸ περιοδικὸ ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ δημοσιεύτηκε πρὶν ἀπὸ πενήντα χρόνια ἡ μελέτη τοῦ Δ. Τσιότρα, Λαογραφικὰ καὶ Ἱστορικὰ Παλαιοχωρας. Χρον...

Στὸ περιοδικὸ ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ δημοσιεύτηκε πρὶν ἀπὸ πενήντα χρόνια ἡ μελέτη τοῦ Δ. Τσιότρα, Λαογραφικὰ καὶ Ἱστορικὰ Παλαιοχωρας. Χρονικὰ Χαλκιδικῆς, τ. 7 (1964), σελ. 43-44
Στὴ μελετη αὐτὴ συμπεριλαμβανεται καὶ τὸ τραγούδι αὐτό, τὸ ὁποῖο θὰ πρέπει νὰ προβληματίσει τὴν ἔρευνα. Γιατὶ μπορεῖ ν᾿ ἀναφέρεται ἡ Σκόπελος, ὅμως οἱ Δουμπιώτηδες τὸν καιρὸ τοῦ Ἀγώνα διαμένανε στὴ Γλώσσα, σύμφωνα μὲ τὰ ὅσα μᾶς παραδίνουν οἱ πηγές.
 Ὁ ὁπλαρχηγός Κ. Δουμπιώτης μαζί μέ τόν ἀδελφό του τόν Βασιλικό ἐγκαθίστανται στή Γλώσσα. Ἐκεῖ δημιουργοῦν τά γνωστά  προβλήματα "τῆς ληστοπειρατείας" τά ὁποῖα ταλαιπωροῦν τή μικρή ἀγροτική κοινωνία τοῦ χωριοῦ.
 Ἀναφέρει χαρακτηριστικά στην ἔκθεσή του ὁ Ἀλ.Μαυροκορδάτος: " Κωνσταντῖνος Δουμπιώτης καί Βασιλικός ὁ ἀδελφός αὐτοῦ, ἄπο τό Μαδεμοχῶρι. Κάθηνται εἰς τήν Γλῶσσαν  χωρίον ὀχυρόν τῆς Σκοπέλου (.......) ἔχουν περί τούς 200 στρατιώτας. Στεριανός Κασσανδρινός κάθηται εἰς τό αὐτό χωρίον· ἔχει περί τούς 100 στρατιώτας". Μάλιστα, ὁ Δουμπιώτης, "ἦρχεν ἐπί τοῦ χωρίου, ἐξ οὗ καί ἡ προσωνυμία του "ὁ βασιλεύς" ἐνῶ "νεμόταν τή Γλώσσα ὡς τσιφλικοῦχος ἀγοράζοντας μονοπωλιακά τά κρασιά τῶν Γλωσσωτῶν". Παράλληλα, μέ τά πλοιάρια πού εἶχε κάτω στό Λουτράκι ἔκανε πειρατικές ἐφόδους στά διάφορα πλοῖα πού περνοῦσαν ἀπό ἐκεῖ ἤ στάθμευαν στά διάφορα λιμάνια.
Τὸ τραγούδι εἶναι, λοιπόν, τὸ ἑξῆς:

Θελ΄τι ν΄ ακούστι κλάμματα, δάκρυα κι μοιρολόια;

Πιράστι απού τή Σκόπιλου, πού μέσα πού τήν Πόλι

ν΄άκούσι τήν Τουμπιώτισσα, τη μαυρουφορεμένη

Πάν΄στά μπιντέμια κάθιτι κι στού γυαλό ΄γναντεύει

Γλιέπει καράβια πούρχοντι,φριγάδις π΄αρμινίζουν

Τού μαντηλούδι τ΄ς έβγαζε κι νόημα τά κάνει.

Καράβια μου, φιργάδις μου, χρυσοί μου μπιαντέδις.

Ήμείς ιψιές τούν είδαμι στούν άμμου πιταγμένουν.

Μαύρα πουλιά τούν έτρουγαν, κι άσπρα τούν τρυγυρνούσαν

κι΄ένα πουλί, καλό πουλί, κάθιτι κι δέν τρώει.

Κι άλλου πουλί τού ρώτησι, κι άλλου πουλί τού λιέει.

Να κάμης πήχις τά φτερά, κι πιθαμές τά νύχια

τού πώς μί λιές νά φάου ίγώ,΄π άντρειουμένις πλάτις;

(Σημείωση: Αγνοείται ή ιστορία του τραγουδιού.Δεν γνωρίζομεν,άν πρόκειται γιά γυναίκα καταγόμενη έκ Δουμπιών ή Τουμπιών Χαλκιδικής.)

* Φρονῶ πάντως νὰ ἐρευνηθεῖ περισσότερο τὸ ζήτημα.
π.κ.ν. κ