Ομιλία από το "Το Χαμόγελο του Παιδιού"

0 0 9 Μαΐου 2015 Επεξεργασία δημοσίευσης

Η εκπρόσωπος του Οργανισμού "Το Χαμόγελο του Παιδιού"για την Θεσσαλία κα.Δήμητρα Κωστούλα χθες 8/5 το απόγευμα, έκανε μία ομιλία προς τους γονείς του Δημοτικού Σχολείου Γλώσσας με θέμα "Ο Σχολικός Εκφοβισμός - Ενδοσχολική Βία".Το αίτημα για την ομιλία αυτή το είχε κάνει ο Σύλλογος Γονέων & Κηδεμόνων σε συνεννόηση με γονείς αλλά και με την διευθύντρια κα.Τσουκαλά Γεωργία.
Η κα. Κωστούλα ξεκινώντας και αφού ευχαρίστησε τους διοργανωτές για αυτή την πρόσκληση-ομιλία, παρουσίασε "Το Χαμόγελο του Παιδιού" το πως λειτουργεί και την προσφορά του στην κοινωνία. Στη συνέχεια ανέλυσε πολλές πτυχές του σχολικού εκφοβισμού και πως θα πρέπει να αντιμετωπιστεί. Η ομιλία διήρκεσε περίπου τρεις ώρες όπου βγήκαν πολύ χρήσιμα συμπεράσματα και απαντήθηκαν πολλά ερωτήματα από τους γονείς. Στο διήμερο παραμονής της η εκπρόσωπος μίλησε στους εκπαιδευτικούς αλλά και στα παιδιά του σχολείου.

Λίγα λόγια για τον Σχολικό Εκφοβισμό

Σχολικό εκφοβισμό συνιστά η διαρκής βία -σωματική ή ψυχολογική που διεξάγεται από ένα άτομο ή μία ομάδα εναντίον κάποιου ατόμου που δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του στην παρούσα κατάσταση. O σχολικός εκφοβισμός (bullying) με άλλα λόγια είναι μια μορφή επιθετικής συμπεριφοράς κατά κανόνα εσκεμμένη και επιζήμια. Συχνά είναι επίμονη, κάποιες φορές συνεχιζόμενη επί εβδομάδες, μήνες ή ακόμη και έτη. Αυτοί που τον υφίστανται είναι πολύ δύσκολο να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Τα κύρια χαρακτηριστικά του σχολικού εκφοβισμού είναι τα εξής: πρόθεση του δράστη να βλάψει, ζημιά του στόχου – θύματος, την έλλειψη συχνά δικαιολογίας για την πράξη, την επανάληψη της συμπεριφοράς ξανά και ξανά, την ικανοποίηση που αντλεί ο δράστης από τη βλάβη του θύματος. Ο σχολικός εκφοβισμός, ανάλογα με τα μέσα που χρησιμοποιεί ο δράστης για να βλάψει το θύμα, παίρνει διάφορες μορφές. Έτσι διακρίνουμε τους εξής τύπους εκφοβισμού:

α. Τον άμεσο ή σωματικό εκφοβισμό (physical bullying): ο θύτης μεταχειρίζεται φυσική βία, όπως γρονθοκοπήματα, κλωτσιές, σπρωξιές, καθώς επίσης άρπαγμα ή / και φθορά της ατομικής ιδιοκτησίας.

β. Το λεκτικό εκφοβισμό (verbal bullying): εδώ ο δράστης πειράζει κατ’ επανάληψη το στόχο του και σε ενοχλητικό για τον δεύτερο βαθμό, τον κοροϊδεύει, του κολλάει παρατσούκλια, τον βρίζει και τον προσβάλλει γενικότερα με λόγια και βωμολοχίες.

γ. Τον έμμεσο ή κοινωνικό εκφοβισμό (indirect/social/relational bullying): σε αυτήν τη μορφή σχολικού εκφοβισμού τα μέσα που μεταχειρίζεται ο δράστης, ή κατά κανόνα οι δράστες, είναι η κοινωνική απομόνωση του θύματος και ο αποκλεισμός του από την παρέα, μέσω της χειραγώγησης της ομάδας ομηλίκων. Πιο συγκεκριμένα, οι δράστες συσπειρώνονται σε μία κλίκα και πολύ συντονισμένα αγνοούν το συμμαθητή ή τη συμμαθήτριά τους, τους κάνουν να αισθάνονται αόρατοι, δεν τους επιτρέπουν να παίξουν ή τους αναθέτουν τα πιο δυσάρεστα καθήκοντα στις ομαδικές δραστηριότητες, τρέχουν να τους κρυφτούν (δείχνοντας επιδεικτικά ότι θα ήθελαν να τους εγκαταλείψουν) και γενικά τους περιφρονούν. Ο έμμεσος εκφοβισμός πλήττει κυρίως τις διαπροσωπικές σχέσεις του θύματος καθώς με ύπουλα μέσα, όπως είναι το κουτσομπολιό και η διάδοση κακών φημών, το αποκλείουν σταδιακά από όλες τις παρέες. Αυτή είναι και η μορφή που δυσκολεύονται τα θύματα περισσότερο να αναφέρουν, ακριβώς διότι εκφράζεται έμμεσα, συγκαλυμμένα.

Η χρόνια θυματοποίηση συνδέεται με ψυχολογικά προβλήματα, όπως η υπερβολική αναστολή, η μοναξιά, το άγχος και η κατάθλιψη. Το παιδί που θυματοποιείται μπορεί να παρουσιάσει άρνηση για το σχολείο, φόβο για ανάπτυξη σχέσεων, αλλαγές στη διάθεση του, σωματικά παράπονα και μαθησιακά προβλήματα εξαιτίας του γεγονότος ότι η σχολική ζωή είναι μια ανυπόφορη εμπειρία.

Όσον αφορά τα σημάδια του εκφοβισμού είναι δύσκολο να αναγνωρίσεις ότι το παιδί σου είναι θύμα εκφοβισμού. Οι πληγές στο σώμα είναι σπάνιες. Πιο συχνά θα παρατηρηθούν αλλαγές στη συμπεριφορά του όπως είναι η άρνηση του να πάει στο σχολείο, το άγχος για το σχολείο, η εμφάνιση συναισθημάτων λύπης, η μείωση της σχολικής επίδοσης και η παραίτηση από χόμπι.

Τα θύματα του εκφοβισμού χρειάζονται την υποστήριξη των γονιών τους. Ζητείται από τους γονείς να ακούσουν προσεχτικά το παιδί τους και να προσπαθήσουν να αντιληφθούν τα όσο βιώνει. Τα παιδιά που είναι θύματα τυχαίνει συχνά να το κρύβουν από τους γονείς τους. Φοβούνται τις αντιδράσεις τους. Το σημαντικότερο είναι να καταφέρουν οι γονείς να ενισχύσουν την αυτοεκτίμηση του παιδιού , πείθοντας το ότι δεν διαφέρει και δεν του αξίζει να θυματοποιείται. Γενικότερα ενθαρρύνεται το να κάνει νέες φιλίες εντός και εκτός σχολείου. Η εμπλοκή του σε ομαδικές δραστηριότητες κατά την διάρκεια του απογεύματος βοηθά στην επίτευξη του στόχου αυτού.

Πηγή: Mαρία Θεοφίλου ( Εγκεκριμένη Σχολική Ψυχολόγος )