Κακοβούληδες; Ποιοί;

   Σαν γνήσια Γλωσσώτισσα , -τιμή μου και καμάρι μου- έχω κληρονομήσει κι εγώ, αυτόν τον τίτλο που << χαρακτηρίζει >>όπως κάποι...

  

Σαν γνήσια Γλωσσώτισσα, -τιμή μου και καμάρι μου- έχω κληρονομήσει κι εγώ,

αυτόν τον τίτλο που << χαρακτηρίζει >>όπως κάποιοι λένε, τους Γλωσσώτες.

Τώρα ποιοι ήταν οι ανάδοχοί μας,πόσο αμόλυντοι και άμεμπτοι ήταν...ένας Θεός ξέρει!Σίγουρα όμως για να μας βγάλουν ένα τόσο <<κολακευτικό>> παρωνύμιο, κάθε άλλο παρά καλοπροαίρετοι θα ήταν!

Και εντάξει, για τους Σκιαθίτες και τους Σκοπελίτες κάτι έχει πάρει τ' αυτί μας. Έδεσαν λέει οι Σκοπελίτες την Τσουγκριά και την τράβαγαν,για να την βάλουν μπροστά από το λιμάνι τους έτσι ώστε να τους προστατεύει από το

βορρά,ενώ οι Σκιαθίτες, από τη λαχτάρα μην τυχόν και τελικά την πάρουν, έπεσαν στη θάλασσα για να την κρατήσουν. Όμως επειδή φοβήθηκαν μήπως βουλιάξουν, έβαλαν μπαμπάκι στον πισινό τους. Έτσι ονόμασαν τους Σκοπελίτες ρουβάδες δηλαδή χαζούς και τους Σκιαθίτες μπαμπακόκωλους...εεε όλοι καταλαβαίνουμε το γιατί...

Ας γυρίσουμε όμως στα δικά μας και ας κάνουμε μια προσπάθεια να αναλύσουμε το γιατί αυτός ο χαρακτηρισμός, που παρά, τα ...άντα πέντε μου χρόνια, δεν μπορώ να τον αποδεχτώ, προσεγγίζοντας βέβαια το θέμα πάνω απ΄όλα με χιουμοριστική διάθεση, μιας και πλησιάζει η περίοδος της Αποκριάς που ως γνωστόν, όλα λέγονται έξω από τα δόντια.

Κακόβουλος είναι αυτός που θέλει το κακό του άλλου, μας λέει ο Μπαμπινιώτης και φυσικά εδώ δεν χωράει αμφισβήτηση. Όμως εμείς, τί σχέση έχουμε μ'αυτό το χαρακτηρισμό; Η αλήθεια είναι ότι λιγάκι πικρόχολοι είμαστε...Στο άκουσμα και μόνο μιας είδησης, αρχίζουμε την κριτική και τα όχι και τόσο κολακευτικά σχόλια...Αν μάλιστα πρόκειται για κάτι καινούριο; Αχ εκεί κι αν βγαίνουν μαχαίρια!!! Όλοι είμαστε ειδικοί και έχουμε άποψη. Καλά λόγια; Απαπαπα!!!Τα φτυάρια δίνουν και παίρνουν ασταμάτητα...Τι κρύβεται πίσω απ' αυτό κατά την ταπεινή μου άποψη; Χμ!!Δεν θα ευλογήσω τα γένια μου και θα πω ζήλια. Γιατί αυτός και όχι εγώ; Ανάγκη για αυτοπροβολή; Ίσως...Και καταλήγω σ' αυτό το συμπέρασμα, γιατί όλα αυτά ισχύουν, μόνο για τους ντόπιους. Στην περίπτωση που το πρόσωπο το οποίο έχει παρόμοια συμπεριφορά δεν είναι Γλωσσώτης, εκεί τα πράγματα αλλάζουν. Θαυμασμός, υποστήριξη και μόνο θετικά σχόλια, γι αυτόν που επιτέλους θα μας φέρει πολιτισμό και θα μας ανοίξει τα μάτια! Άλλωστε, το πόσο φιλόξενοι είμαστε, είναι γνωστό στο πανελλήνιο και όχι μόνο!

Και ναι! Ισχύουν όλα αυτά και με το παραπάνω!Δεν πιστεύω να αμφιβάλει κανείς!

Όμως, υπάρχει και μια παροιμία που λέει <<κανένας δεν αγίασε στον τόπο του>>.Τυχαίο; Δε νομίζω! Να βγήκε μόνο για μας; Μεγάλη η χάρη μας, αλλά όχι, τέτοια τιμή δεν μας έκαναν ακόμα. Άρα αφορά το γενικό σύνολο των Ελλήνων!!!

Σε ποιά μικρή κοινωνία ή γειτονιά άραγε των μεγαλουπόλεων, δεν υπάρχει το κουτσομπολιό, η ζήλια και η κριτική; Ας μην ξεχνάμε ότι οι εκπομπές και τα περιοδικά με αυτού του είδους τα περιεχόμενα, βρίσκονται στην πρώτη θέση. Υπάρχουν άνθρωποι, που έχουν περάσει χρόνια ολόκληρα στα θρανία για να πάρουν το πτυχίο του δημοσιογράφου και πληρώνονται αδρά,για να σχολιάζουν τί φόρεσε ο τάδε, με ποιόν έφαγε η τάδε και πάει λέγοντας. Αλλά ξέχασα, αυτά ονομάζονται κοινωνικά σχόλια, ενώ η συζήτηση με τη γειτόνισσα στο χωριό,πίνοντας το καφεδάκι λέγεται κουτσομπολιό!

Και ρωτάω εγώ, η κακόβουλη Γλωσσώτισα, όλους εσάς, που κακοβούληδες μας ανεβάζετε, κακοβούληδες μας κατεβάζετε. Πώς γίνεται ένας τόπος με πλούσιο πολιτιστικό έργο, που έχει γεννήσει και αναθρέψει μορφές, όπως ο Τουρνάρης, ο Τσουκαλάς, ο Σιδέρης, ο Μακαριστός Επίσκοπος Ολύμπου Δημήτριος Μακρής,ο Βασίλης Κουκουρίνης( και άλλα πολλά ονόματα που πρέπει να αναφέρουμε κάποια στιγμή), που ο καθένας με το έργο του δόξασε την μικρή μας Γλώσσα,να απαρτίζεται από κακοβούληδες;

Εγώ πάντως, τα δικά μου συμπεράσματα τα έβγαλα. Γκρινιάρηδες είμαστε, ή αυτό που λέει ο λαός ,σκύλος που γαβγίζει, γιατί στο τέλος οι πράξεις μας δείχνουν το αντίθετο. Παρά τη γκρίνια όλοι στηρίζουμε στο τέλος αυτό που στην αρχή κατηγορήσαμε.

Πάντα και παντού φυσικά υπάρχουν οι εξαιρέσεις, εδώ υπάρχουν στους κανόνες της γραμματικής, πόσο περισσότερο δε, στους ανθρώπους! Σημασία έχουν τα έργα και όχι τα λόγια.

Και ναι!Πάνω απ΄όλα αγαπάμε τη Γλώσσα και την πλούσια παράδοσή της! Στηρίζουμε τους συνανθρώπους μας και είμαστε δίπλα τους στις δύσκολες στιγμές (καλό θα ήταν βεβαία να τους στηρίζαμε και στις καλές στιγμές), είμαστε άνθρωποι γεμάτοι ενέργεια, ιδέες, όνειρα,φιλοδοξίες και αρκετή δόση κεφιού,αλλά και όμορφης τρέλας, αυτή την τρέλλα δηλαδή της δημιουργίας και του ανήσυχου πνεύματος. Θαλασοκουνημένοι για κάποιους και κακοβούληδες για άλλους. Εγώ αυτό που έχω να τους πω, είναι πώς:  <<όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια>>!

Βιργινία Σιδέρη